به گزارش ایکنا از اردبیل، تقی ابوطالبی احمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، صبح امروز، ۳۱ مردادماه در کارگاه «آشنایی با سبک زندگی قرآنی» در اردبیل با اشاره به سخن آیت الله مرتضی مطهری بیان کرد: من هم در جان و هم در روح خودم یک خدا و یک جای خالی احساس میکنم، هیچ چیز جز مذهب وباورهای دینی نمیتواند جای آن رادر روح وجانم پر کند وآن قطعاً جای خداست.
عضو شورای عالی قرآن شهرداری تهران بیان کرد: عصبانیت، پرخاشگری، اضطراب، ترس، اضطراب و به طور کلی رفتارهایی که انسان در قبال محرکهای خوشایند یا ناخوشایند همچون خوشحالی، همدردی و ... نشان میدهد، جزو هیجانات است که به مثبت و منفی تقسیم میشود؛ اینکه رفتار انسان، بروز غیرمنطقی داشته باشد به عوامل زمینهای بروز رفتار مربوط است. این انسان در ایران و سایر کشورهای جهان، تحت تاثیر عوامل محیطی است، عوامل محیطی تنشزا او را به رفتارهای غیرمنطقی سوق میدهد و عوامل محیطی خوشایند او را به رفتارهای مثبت ترغیب میکند.
باورهای دینی میتواند خشم و هیجانات انسان را مدیریت کند
ابوطالبی احمدی افزود: انسانهای آگاه و کسانی که از انسانهای موفق و شخصیتهای سالم اجتماع خودشان الگو میگیرند، آرامتر هستند، برای جامعه اسلامی ما نیز که مردم عموماً دینباور و دینمحور هستند بهترین الگوها زندگانی معصومان (ع) است، هر چه انسان از الگوهای دینی بهرهبرداری کند قطعاً در زندگی فردی و اجتماعی خود آرامتر خواهد شد، من معتقدم اگر مردم از دستورات خداوند و الگوهای الهی تبعیت کنند انسانهایی صادق، سالم و آرام خواهیم داشت.
وی ادامه داد: سبک زندگی خانوادگی در آیین اسلام همانند درختی است که ریشه آن، باورها و اندیشهها و ساقه و شاخههایش، ارکان و وظایف اعضای خانواده است و انس با قرآن، معرفت اسلامی را در ذهن ما قویتر و عمیقتر میکند و بدبختی جوامع اسلامی، به خاطر دوری از قرآن و حقایق و معارف آن است.
خانواده؛ کانون مقدس
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان تصریح کرد: خانواده، کانونى مقدس است که در سایه پیوند زناشویى، دو انسان از دو جنس مخالف پایهگذاری شده و بـا پیدایش و تولید فرزندان کاملتر میشود.
ابوطالبی احمدی افزود: خانواده بهعنوان اولین کانون زندگی در رفتار شخص در جامعه و میزان موفقیت وی تأثیر زیادی دارد؛ شیوه برخورد اعضای خانواده باعث شکلگیری اولیه شخصیت انسان شده و با مرور زمان این شخصیت در کنار عوامل دیگر تأثیرپذیری خود را از خانواده از دست نمیدهد.
وی ادامه داد: همچنین اگر در خانوادهای برخورد شایستهای با فرد صورت گیرد، در نحوه پذیرش اعتقاد او نیز تأثیر دارد، هرچند این تأثیرپذیری قطعی نیست و نمونههای تاریخی بیانگر آن است که فرد میتواند برخلاف هر آنچه در خانواده تربیت شده است رفتار کند، ولی این موارد استثنایی باعث نمیشود که اعضای خانواده از تربیت صحیح در خانواده دست بردارند؛ بهویژه شیوه زندگی کردن در حوزههای مختلف رفتاری، اخلاقی و حتی اعتقادی را میتوانند به همدیگر یاد داده و یادآوری نمایند.
دین؛ برنامه عملی رسیدن به کمال حقیقی
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان گفت: خداوند در خلقت هر موجودى، آنچه را که لازمه حرکت او به سوی کمال وجودیاش باشد، قرار داده و هر موجودی به طور ذاتی اقتضای حرکت در این جهت را داراست. موجوداتی که دارای اختیار نیستند، خواه ناخواه همان مسیر تعیین شده را طی میکنند و به کمال وجودی خاص خود، در صورت وجود شرایط نائل میآیند.
ابوطالبی احمدی تصریح کرد:، اما انسان که دارای اراده و اختیار است، میتواند در مسیری حرکت کند که به کمالِ خاص وجودیاش نائل شود یا در مسیری مخالف آن سیر نماید. فطرت انسان با هدف خلقت او که رسیدن به کمال حقیقی است متناسب و هماهنگ است؛ چرا که انسان فطرتاً خواهان کمال است. اگرچه فطرت الهی در رسیدن انسان به کمال لازم است، ولی کافی نیست؛ زیرا انسان از طرفی دارای میلها و گرایشهای مختلفی است که ممکن است توجه به آنها موجب تضعیف گرایشهای فطری در انسان شود.
وی بیان کرد: از طرفی نیروی عقل و تفکر انسان در صورتی که تحت سلطه امیال و شهوات و قوای نفسانی قرار نگیرد، کارایی آن در حدی است که میتواند، کلیاتی را در مورد نیک و بد اعمال تشخیص دهد. ولی قدرت شناخت همهی اموری که انسان را در رسیدن به کمال حقیقی او حرکت میدهد، ندارد و نمیتواند موانع کمال را کاملاً تشخیص داده و از آن دوری کند.
وی ادامه داد: خداوند متعال که خالق موجودات و آگاه به کمال آنها و اسباب و موانع آن است، دستور و برنامه کامل زندگی انسان را به صورت همه جانبه و به طوری که تأمین کننده سعادت او در دنیا و آخرت باشد، از طریق انبیا برای بشر ارسال کرده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان بیان کرد: دین تنها برنامه عملی جامع است که میتواند انسان را به کمال حقیقی برساند. با عمل به دستورات دینى، انسان که بالقوه توانایی تکامل روحی و معنوی را داراست، از سطح وجود مادی و جسمانی اوج گرفته و با کامل شدن نفس از لحاظ علمی و عملى، قوای آن به فعلیت رسیده و وجود انسان توسعه مییابد.
انتهای پیام