سردشت گمنام و هیروشیمای مشهور حاصل دو عملکرد مختلفند + صوت

به مناسبت هشتم تیر، سالروز فاجعه بمباران شیمیایی سردشت و روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی، ایکنا گفت‌وگویی داشته با علی جلالی فراهانی که در عملیات والفجر 10 بوده و در 30 کیلومتری شهر مریوان بر اثر بمباران هوایی دچار ضایعه‌ شیمیایی شده است. وی راوی کتاب «نفس‌های خردلی» و از جانبازان 70 درصد شیمیایی است. 

فراهانی در رابطه با بمباران شیمیایی سردشت گفت: در تحقیقاتی که پیرامون بمباران اتمی هیروشیما و بمباران شیمیایی شهر سردشت بین ایرانی‌ها و ژاپنی‌ها انجام شده بود به این نتیجه رسیدند که در صد سال گذشته دو اتفاق در دنیا رخ داده است که در هر دوی آنها مردم بی‌دفاع مورد هجوم واقع شدند. اولی در هیروشیما و ناکازاکی با بمب اتم از سوی آمریکا و دومی بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط صدام بود که به سرکردگی آمریکا این اقدام را علیه مردم بی‌دفاع انجام داد. همچنین در ادامه این اتفاق بود که بمباران شیمیایی شهر حلبچه رخ داد.

وی پیرامون سردشت بیان کرد: سردشت یک شهر خوش آب و هوا است که در زمان جنگ حدود یازده هزار نفر در این شهر زندگی می‌کردند و در یک بعد از ظهر، هواپیماهای دشمن بعثی این شهر را بمباران شیمیایی می‌کنند. سردشت به صورت دره است به همین دلیل وقتی بمباران شد، بمب‌های شیمیایی در فضای دره ‌پیچید و مردم هیچ راه فراری نداشتند. حتی افرادی هم که به ارتفاعات رفته بودند دچار ضایعات شیمیایی شدند.

فراهانی ادامه داد: بنابراین نزدیک به هشت هزار نفر دچار ضایعه شیمیایی شدند. از آن روز تا اکنون مردم شهر سردشت در رنج هستند و کودکانی که در آن زمان شیمیایی شدند الان جوانانی‌اند که درحال تحمل درد و رنج شیمیایی هستند.

این جانباز شیمیایی با اشاره به یکی از افرادی که در کودکی دچار ضایعات شیمیایی شده است گفت: در کتاب «نفس‌های خردلی» هم اشاره شده است که در سفری که به ژاپن داشتم، آنجا دختری به نام چیمن سعیدی‌پور همراه پدرش در کنار ما بودند که اهل سردشت بود؛ این دختر تنها دو سال سن داشته که بمباران شیمیایی رخ داده و به همین علت او شیمیایی شده بود. الان به عنوان یک جانباز 70 درصد شیمیایی با سختی‌های تنفسی در حال زندگی است.

فراهانی در رابطه با کتاب «نفس‌های خردلی» گفت: این کتاب زندگی جانبازی مرا روایت می‌کند که تنها یکی از هزاران نفر جانباز شیمیایی است. نوع گاز شیمیایی‌ای که در پرونده‌اش نوشته شده گاز خردل است که اکثر مناطق هم با این نوع گاز دچار ضایعه شیمیایی شدند. بنابراین چون این نام در پرونده‌ها و اسناد بود نام این کتاب را خردل گذاشتم و چون نفس‌هایم به شماره افتاده و به سختی رد و بدل می‌شود سبب شد تا نام «نفس‌های خردلی» را انتخاب کنم.

راوی کتاب «نفس‌های خردلی»  افزود: اکثر جانبازانی که در طول هشت سال دفاع مقدس با این گاز دچار ضایعه شدند، نای و داخل ریه‌های آنها سوخته است و حجم تنفسی آنها را کوچک کرده، به همین دلیل همه برای تنفس مشکل دارند و گاز خردل نفس‌ها را به شماره انداخته است.

این جانباز دفاع مقدس در رابطه با پرداختن از طریق هنر به دفاع مقدس و جنگ تحمیلی برای بیان رنجی که مردمان متحمل شدند بیان کرد: بعضی از هنرمندان ما در شاخه‌های مختلف هنری گاهی با بچه‌های رزمنده جانباز و شیمیایی برخورد می‌کنند تحت تاثیر قرار می‌گیرند و سرگذشت آنها را دنبال می‌کنند و این سرگذشت را تبدیل به داستان و فیلم می‌کنند. فیلم «درخت گردو» که از این دسته است. به دلیل بحث هزینه‌ها و کم‌توجهی به این قصه، موضوعات دفاع مقدس خیلی به کار گرفته نشده اما همین مقداری هم که به آن پرداخته شده اثرگذار بوده و تاثیر خود را روی نسل‌های آینده خواهد گذاشت.

فراهانی در رابطه با آثار مکتوب مرتبط با دفاع مقدس گفت: متأسفانه این آثار کافی نیستند و هنوز گوشه‌هایی از آن قصه را هم نتوانستیم بیان کنیم. حمله ناکازاکی و هیروشیما یک بار در تاریخ اتفاق افتاد اما الان حتی در کتاب‌های درسی ما که ربطی به آن ماجرا نداشتیم ثبت شده و در خیلی جاهای دیگر اثرات خود را گذاشته است. در هرجای دنیا که صحبتی از ژاپن می‌شود ابتدا این واقعه بیان شده و بعد بقیه موفقیت‌‌های آنها ذکر می‌شود ولی ما نتوانستیم آنطور که باید قصه فاجعه‌ای که در کشورمان اتفاق افتاده را معرفی و روایت کنیم. برای همین این موضوع بمباران شیمیایی سردشت و مجموعه دفاع مقدس جا برای کار بسیار دارد.

این جانباز شیمیایی در پایان پیشنهادی را مطرح کرد: من پیشنهاد می‌کنم که در این ایام که سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت است، خبرگزاری‌های داخلی فراخوان بدهند تا هر یک جانبازان شیمیایی قصه‌ای از قصه‌های شهر سردشت را شرح دهند تا کمک کنند موضوع سردشت سینه به سینه به نسل‌های بعدی منتقل شود و به یادگار بماند و نسل‌های بعد از آن دفاع کنند.