کشتار «کفر قاسم»؛ لکه ننگی برای صهیونیست‌ها

به گزارش ایکنا؛ به نقل از صفا، امروز شصت و ششمین سالگرد کشتار کفر قاسم است که به دست نیروهای اشغالگر اسرائیل در بیست و نهم اکتبر 1956 در سرزمین‌های اشغالی 1948 انجام شد. شامگاه بیست و نهم اکتبر، 49 مرد و زن و کودک فلسطینی توسط نیروهای به اصطلاح مرزبانی اسرائیل به شهادت رسیدند.

قتل عام برنامه‌ریزی شده بود

این قتل عام در اولین روز تجاوزات سه جانبه بریتانیا، فرانسه و اسرائیل به مصر (در سال 1956) به دنبال ملی‌شدن کانال سوئز به رهبری جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور وقت و در روزهای حکومت نظامی تحمیل‌شده توسط اسرائیل علیه فلسطینیان روی داد.

در این روز در روستاهای فلسطینی مجاور مرزها یعنی روستاهای کفر قاسم، الطیره، کفربرا، جلجولیه، الطیبه، قلنسوه، بیر السکه و ابثان، منع آمد و شد برقرار شد که گویا این اقدام برای وقوع حادثه‌ای در مرز اردن انجام می‌شد.

نیم ساعت بعد از منع رفت و آمد و ساعت پنج بعد از ظهر، قتل عام آغاز شد و چهار لشکر از نیروهای اشغالگر که در ورودی‌های روستا حضور داشتند، شروع به تیراندازی و قتل عام همه افراد و کسانی که به روستا برمی‌گشتند، کردند. در عرض یک ساعت 43 شهید در حاشیه غربی روستا و چند شهید در داخل روستا برجای ماند.

ابوولید یکی از شاهدان فلسطینی حاضر در صحنه چنین روایت کرده است: آن روز برایمان همچون روزهای عادی دیگر بود. من و پسرعموهایم با دوچرخه به خانه باز می‌گشتیم که یک پست بازرسی نیروهای صهیونیست ما را متوقف کرد، چیز عجیبی را احساس نکردم، یک سرباز به ما نزدیک شد و از ما پرسید اهل کجایید؟ گفتم: اهل کفر قاسم و بعد هم اجازه عبور را به وی نشان دادم، اما او توجهی به آن نکرد و گفت: دوچرخه‌هایتان را همین جا بگذارید و به دنبال من بیایید، ما را در یک صف قرار داده و بعد از آن هم فرمانده آنان به زبان عبری فریاد زد آتش.

وی ادامه داد: چند تیر به پهلو و پایم اصابت کرد؛ چند لحظه بعد که سربازان برای جمع‌آوری اجساد به کنارم آمدند نفس خود را در سینه حبس کردم و خود را به مردن زدم. بعد از آن خود را از میان دیگر کشته‌شدگان که روی هم انداخته شده بودند بیرون کشیدم و آرام به بالای یک درخت زیتون کشاندم.

از آن بالا مشاهده کردم که چگونه پسرعموها و دوستان و اقوامم در مقابل چشمم کشته شدند. از آن بالا دیدم که چطور صهیونیست‌ها یک کامیون حامل 14 زن و 3 مرد را متوقف کرده و بدون آن که به التماس و ضجه‌های زنان توجهی بکنند، تمامی آنان را به گلوله بستند به نحوی که تنها یک زن جان سالم به در برد.

یکی دیگر از بازماندگان این جنایت می‌گوید: هدف اصلی کشتار صهیونیست‌ها مجبور ساختن مردم به ترک روستا و فرار بود؛ اما مردم روستا گفتند برای ما مردن در سرزمین مادری، بهتر از آوارگی است.

طبق شواهدی که بعدها فاش شد، قتل عام کفر قاسم در چارچوب طرحی با هدف تبعید فلسطینیان منطقه مثلث مرزی (بین مرزهای فلسطین سال 1948 و کرانه باختری، که در آن زمان بخشی از اردن بود) موسوم به طرح «خلد» انجام شد.

اسرائیل تا به امروز مسئولیت خود در این قتل عام را بر عهده نگرفته است. از همان ابتدا دولت وقت رژیم صهیونیستی به ریاست بن گوریون سعی در سرپوش گذاشتن بر این کشتار و جلوگیری از انتشار خبر آن داشت.

جنایتی علیه بشریت

پنجشنبه گذشته، کمیته ملی حمایت از مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی، شصت و ششمین سالگرد کشتار کفر قاسم را گرامی داشت. این کمیته در بیانیه‌ای مطبوعاتی با یادآوری قتل عام  49 نفر از ساکنان روستای کفر قاسم اعلام کرد که این جنایت با توطئه ارتش اشغالگر صورت گرفت که بدون اطلاع مردم از قانون منع رفت و آمد آنها را قتل عام کرد. این امر منجر به کشتار روستاییان در حال بازگشت به خانه شد که بدون اطلاع از منع رفت و آمد از سر کار برمی‌گشتند.

این کمیته تأکید کرد: این کشتار ماهیت استعماری صهیونیست‌ها مبتنی بر پاکسازی قومی با ابزار ظلم و تروریسم را منعکس می‌کند و همچنین نشان‌دهنده همدستی جامعه بین‌المللی در قتل عامی است که در چارچوب این ویژگی صهیونیست‌هاست. براساس قوانین بین‌الملل این رژیم باید به خاطر جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت به عنوان جنایاتی که مشمول گذشت زمان نمی‌شوند، پاسخگو باشد.

این کمیته ملی ضمن تسلیت شصت و ششمین سالگرد این کشتار تأکید کرد که جنایات و اقدامات تجاوزکارانه اشغالگران، از جمله کشتار و پاکسازی قومی، مردم فلسطین را از پایبندی به سرزمین، حقوق و کرامت ملی خود باز نخواهد داشت.

در ادامه این بیانیه آمده است: مردم ما در بیت‌المقدس، غزه، نابلس، جنین، اللد، ناصره، نقب و ام الفحم یکپارچه در یک مبارزه شگفت‌انگیز و در یک جبهه ملی، دلاورانه مبارزه می‌کنند و برای رسیدن به اهداف خود یعنی آزادی، استقلال و بازگشت به سرزمین مادری خود به مقاومت در برابر اشغالگران ادامه می‌دهند. 

ترجمه گزارش: محسن حدادی