قرآن، نور دیده روشندلان موریتانی

به گزارش ایکنا، عبدالله محمد با یک عصای سفید در سالن انجمن نابینایان موریتانی در نواکشوت، پایتخت، راه خود را پیدا می‌کند؛ جایی جلسه تلاوت قرآن کریم با حضور اعضای جدید برگزار می‌شود و اکثر حاضران با تلاوت قرآن با خط بریل آشنا هستند.

به دست آوردن یک قرآن کامل که به خط بریل مدرن نوشته شده است، اعضای انجمن را قادر می‌سازد تا به‌راحتی قرآن را بخوانند. در واقع انجمن کلاس‌هایی را برای تبادل تجربیات در زمینه قرائت تشکیل داده است و در این مورد سید محمد که نظارت بر آموزش اعضای جدید را بر عهده دارد می‌گوید: قرآن‌های جدیدی که توسط دولت موریتانی توزیع شده است، به زبان بریل مدرن نوشته شده است و ما این را در آموزش خود نمی‌دانستیم، اما با تمرین اکنون من می‌توانم آن را به همه اعضای انجمن آموزش دهم.

 سید محمد می‌افزاید: ما در گذشته با قرآن صوتی سروکار داشتیم، اما حسگر قلمی که برای خواندن آن استفاده می‌شود، ضعیف است و همیشه آسیب می‌بیند، برخلاف قرآن امروزی که به صورت دقیق نوشته شده است، روشی علمی است و ماندگاری طولانی دارد و می‌توان بارها از آن استفاده کرد.

اعضای انجمن دور معلم خود، سید محمد، حلقه می‌زنند و رقیه به عنوان یک نابینا شروع به املای آیات قرآن می‌کند و نوک انگشت خود را روی حروف نوشته شده به شکل نقاط برجسته روی کاغذ می‌گذراند که به او امکان خواندن می‌دهد.

 نوری تاریکی را از بین می‌برد

 عبدالله محمد به یاد می‌آورد که چگونه دو دهه پیش هدایت شد تا انجمنی برای نابینایان در موریتانی تشکیل دهد که سه سال بعد حدود 30 نابینا در نواکشوت عضو آن بودند.

وی در این خصوص می‌گوید: نیاز به تشکیل انجمنی که جمع کننده افراد دارای یک معلولیت در یک نهاد حقوقی را داشته باشد، مرا به این کار تشویق کرد. بنابراین انجمن خود را تشکیل دادیم و گروهی برای مناجات خوانی داریم که همه اعضای آن نابینا هستند. ما مخاطبانی داریم که به فعالیت‌های ما وفادار هستند و فعالیت‌های ما را دنبال می‌کنند. ما اخیرا هم در جشنواره «جول» در برابر رئیس جمهور اجرا داشتیم.

عبدالله می‌افزاید: ما به طور منظم در مقر انجمن با یکدیگر ملاقات می‌کنیم، مشکلات جامعه خود را مورد بحث قرار می‌دهیم، و به یکدیگر آموزش می‌دهیم. همانطور که تجربیات و تجربیات زندگی را به اشتراک می‌گذاریم و به اعضای جدید که به دنیای افراد نابینا عادت ندارند کمک می‌کنیم تا بر مشکلات فائق آیند.

عبدالله در ادامه مهارت‌های اعضای انجمن خود را فهرست می‌کند و می‌گوید: در میان ما یک معلم در مدرسه دولتی نابینایان وجود دارد. او داوطلبانه برای برادرانش در اینجا فعالیت می‌کند تا مهارت‌های لازم برای نابینایان را به آنها بیاموزد. زیرا اکثر اعضایی که به این مدرسه جدید وارد شده‌اند تازه به سن قانونی برای تحصیل رسیده‌اند.

عبدالباقی الکوری، مهندس انجمن نیز فعالیت‌های مشابهی دارد. او آخرین اقدامات را بر روی سیستم‌ها و دستگاه‌های اعضا انجام می‌دهد. او کارشناسی است که مشکلات افراد را در زمینه استفاده از فناوری و تکنولوژی‌های مورد نیاز برطرف می‌کند تا آنها در زندگی روزمره خود با مشکلی مواجه نشوند.

چالش‌های پیش رو برای قاریان روشندل موریتانی

چالش‌هایی که دنیای نابینایان با آن روبه‌رو است تنها به محروم شدن آنها از نعمت بینایی محدود نمی‌شود. سید محمد، مسئول مالی انجمن، با برشمردن این چالش‌ها می‌گوید: چالش‌های نابینایان از همان لحظه‌ای شروع می‌شود که آنها را در خانه‌ها به حال خود رها می‌کنند. چون خیابان‌ها برای افراد نابینا آماده نیست و وسایل حمل‌ونقل عمومی راه خروجی ویژه آنها ندارد.

 سید محمد به همکارانش در یادگیری خط بریل کمک می کند و داستان او در مورد چالش‌هایش برنده مسابقه‌ای در امارات شد و اوایل ماه آینده از او تجلیل خواهد شد.

 داستان‌های موفقیت اعضای انجمن با هم مرتبط هستند. اما تنها چیزی که ثابت است، قدرت عزم و اراده آنها در برخورد با واقعیت و امتناع از تسلیم شدن در برابر آن است.

تیا، جوان‌ترین عضو انجمن که به تازگی وارد آن شده است می‌گوید: من مشکلی با دروس ادبی که به توضیحات معلم بستگی دارد نمی‌بینم. من امتحاناتم را شفاهی می‌دهم و در برخی از دروس مورد علاقه‌ام مانند زبان عربی و تاریخ جزو شاگردهای موفق کلاس هستم.

او در مورد مسیر رفتنش به مدرسه می‌گوید: جاده را حفظ کرده‌ام، نقاط خطر آن را می‌شناسم و هر روز بدون کمک کسی به مدرسه می‌رسم. فقط عصای سفیدم به من کمک می‌کند که مسیر را حس و از چاله‌ها دوری کنم.

هیچ آمار رسمی در مورد تعداد نابینایان در موریتانی در دسترس نیست، اما عبدالله رئیس عبدالله، تخمین می‌زند که هزاران نفر نابینا در کشور وجود داشته باشد. او در عین حال تصریح می‌کند که بیشتر خانواده‌های دارای فرزندان نابینا تمایلی ندارند که آنها را در دنیای ما ادغام کنند.

ترجمه: میترا فرهادی