Ano ang Sinabi ng Qur’an/14 Ang Qur’an ay Ganap na Tinatanggihan ang Rasismo
Ang mga pagkakaiba sa pagitan ng mga tao mula sa iba't ibang mga lahi at mga etnisidad ay natural ngunit ang mga problema ay lumitaw kapag ang mga pagkakaibang ito ay itinuturing na pamantayan para sa pagsasaalang-alang sa ilang mga tao na pinahahalagahan at ang iba ay walang halaga.
Ang maling saloobin na ito, isang halimbawa nito ay ang rasismo, ay naging pinagmulan ng maraming mga digmaan at mga kaguluhan. Tinatanggihan ng Banal na Qur’an ang pagpapahalaga sa mga tao batay sa mga likas na pagkakaiba sa pagitan ng mga tao, at binanggit ang isang malinaw na pamantayan para sa kahalagahan at halaga ng mga tao.
“Mga tao, nilikha Namin kayo mula sa isang lalaki at isang babae, at ginawa Namin kayo sa mga bansa at mga tribo upang kayo ay magkakilala. Ang pinakamarangal sa inyo sa harapan ng Allah ay ang pinakamatuwid (sinuman na may Taqwa) sa inyo. Si Allah ang Nakakaalam, ang Nakababatid." (Surah Al-Hujurat, talata 13)
Itinuturo ng talatang ito ang tatlong mahahalagang mga simulain: pagkakapantay-pantay sa paglikha ng mga lalaki at mga babae, mga pagkakaiba sa mga katangian ng tao at na ang Taqwa (may takot sa Panginoon) ay ang pamantayan para sa maharlika at kahalagahan. Ang ilang iba pang mga talata ng Qur’an ay nagbanggit ng iba pang pamantayan katulad ng kaalaman, integridad at katapatan, Hijra, atbp, pati na rin.
Ang may-akda ng Nemooneh Exegesis [Huwaran na Pagpapakahulugan] ng Banal na Qur’an ay sumulat tungkol sa talatang ito:
Ang ibig sabihin ng talata sa paglikha ng sangkatauhan mula sa isang lalaki at isang babae ay ang lahat ng tao ay maaaring tumunton ng mga ninuno pabalik kina Adan at Eva. Kaya kapag tayo ay mula sa iisang ugat, walang saysay na ipagmalaki ang isang partikular na lahi o etnisidad. Nilikha ng Panginoon ang mga katangian para sa iba't ibang lahi at etnisidad upang mapanatili ang kaayusan sa lipunan para sa mga tao, dahil ang pagkakaiba ay tumutulong sa mga tao na makilala ang isa't isa.
Kapansin-pansin na ang mismong mga pagkakaibang ito ay ang mga sanhi ng pagsulong at pagbuo ng pakikipag-ugnayan sa lipunan at na kung wala ang mga ito, ang lipunan ay mahuhulog sa kawalan ng pagkilos at pagwawalang-kilos.
Ang ilan sa mga mensahe ng talatang ito, ayon sa Noor Exegesis [Ilaw na Pagpapakahulugan] ng Qur’an, ay ang mga sumusunod:
1- Ang pagiging isang lalaki o isang babae o pagiging mula sa isang partikular na tribo o lahi ay hindi pamantayan para ipagmalaki ang sarili, dahil ito ang ginawa ng Panginoon. (Nilikha Namin… (Aming) ginawa kayong mga bansa…).
2- Ang mga pagkakaiba na nakikita sa mga hitsura at mga lahi ng mga tao ay dahil sa Hikma (karunungan) at nilayon upang tulungan ang mga tao na makilala ang isa't isa at hindi para sa pagpapasikat. (... para magkakilala kayo).
3- Ang pagiging tanyag sa pagitan ng mga tao ay pansamantala at ang mahalaga ay ang pagiging pabor ng Diyos. (Ang pinakamarangal sa inyo sa harapan ng Allah).
4- Tinatanggihan ng Banal na Qur’an ang lahat ng mga diskriminasyon sa lahi, pang-ekonomiya, intelektwal, pangkultura, panlipunan, pangmilitar, pangtribo, at pampulitika at isinasaalang-alang ang Taqwa bilang ang tanging pinagmumulan ng kabutihan at maharlika. (Ang pinakamarangal sa inyo sa harap ng Allah ay ang pinakamatuwid (sinuman ang may Taqwa) sa inyo).
5- Ang paghahanap ng higit na kahusayan ay nasa Fitra (kalikasan) ng tao at itinuturing ng Islam ang Taqwa bilang paraan upang maabot ang Fitri (likas na) pagnanais na ito. (Ang pinakamarangal sa inyo sa harap ng Allah ay ang pinakamatuwid (sinuman ang may Taqwa) sa inyo).
6- Hindi lang tayo dapat magpanggap na may Taqwa dahil alam ng Diyos ang lahat ng bagay at lahat ng tao. (Ang Allah ay ang Nakakaalam, ang Nakababatid).
