Isang Mapanganib na Katahimikan
Ang pag-uutos ng mabuti at pagbabawal ng mali ay isa sa mga pantulong ng relihiyon, at kinakailangan sa bawat Muslim na malaman ang mga sukat nito at kung paano ito isasagawa. Ang pilosopiya ng buhay ng maraming tao sa lipunan ngayon ay naging dalawang pangungusap: "Ano iyon sa akin?", "Ano iyon sa iyo?". Ang dalawang pangungusap na ito ay napakahalaga hangga't ito ay humahantong sa paggalang sa pagkapribado ng mga indibidwal, na na-highlight sa Islam.
Ang katahimikan ay may malaki at mahalagang lugar sa Islam kapag ito ay ginagawa upang iwasan ang paninirang-puri, hindi kinakailangang pakikialam sa mga pribadong paksa ng iba, atbp.
Sinabi ni Propeta Muhammad (Sumasakanya Nawa ang Kaoayapaan) na ang pagpapalaya ng isang mananampalataya ay sa pagpapanatili ng kanyang dila. Samakatuwid, ang mga nagnanais na mapalaya mula sa walang hanggang pagkalugi at banal na kaparusahan at poot ay dapat bantayan ang kanilang mga dila dahil ang dila ang pinagmumulan ng maraming kasalanan na nagdudulot ng walang hanggang mga pagkalugi.
Sinabi rin ng Propeta (Sumasakanya Nawa ang Kapayapaan) na sinuman ang masyadong nagsasalita ay maraming pagkakamali, at sinuman ang maraming pagkakamali ay maraming kasalanan, at sinuman ang maraming kasalanan ay higit na nararapat sa apoy ng Impiyerno.
Si Imam Ali (AS) ay nagsabi: Ang isang matalinong tao ay isang taong nagpipigil sa kanyang dila, at ito ang dahilan kung bakit sinabi ni Luqman sa kanyang anak: kung itinuring mong ang pagsasalita ay parang pilak, ang katahimikan ay ginto."
Kaya, ang katahimikan ay isa sa mga mabuting gawain na maaari nating anyayahan ang bawat isa na obserbahan.
Ngunit hindi palaging pinapayagan ang katahimikan. Sa tuwing ang katahimikan ay nangangahulugan ng pagwawalang-bahala sa maling gawain, pang-aapi, at kasalanan, ito ay hindi pinahihintulutan sa Islam. Ang katahimikan ay hindi pinahihintulutan sa tuwing nakikita ng isang Muslim na ang Islam ay binabaluktot o pinapahiya o nakikita na ang isang kasinungalingan ay sinasabi na nakakapinsala sa lipunan.
Hindi pinapayagan ang katahimikan sa harap ng mga insulto sa ibang tao.
Minsan, ang ating kawalang-interes ay katumbas ng pagtulong sa pagpapalaganap ng maling pananampalataya sa lipunan o pagsuporta sa isang nang-aapi.
Ang dalawang pangungusap sa itaas ay kadalasang nangangahulugan ng pagtanggi sa pag-uutos ng mabuti at pagbabawal ng mali; ang ibig nilang sabihin ay pananatiling tahimik kapag ang isa ay dapat magsalita at ang pananatiling pasibo kapag ang isa ay dapat aktibong makisali sa mga kilos.
Isa sa mga walang hanggang aral na ibinigay ni Imam Husayn (AS) sa Muslim Ummah ay ang pagbasag sa katahimikan. Hindi mahirap unawain na ang pag-aalsa ng Ashura ay may isang layunin, at iyon ay hindi ang manatiling tahimik sa harap ng kasamaan.
Alinsunod dito, ang pag-anyaya sa iba na umiwas sa katahimikan sa harap ng mga pagkakamali, maling pananampalataya, at kalupitan ay isang pangunahing gawain na maaaring ikategorya bilang "pag-uutos sa mabuti". Ang mga pang-aapi sa lipunan ay tiyak na may kaugnayan sa atin dahil sa huli ay humahantong ito sa katiwalian at pagkasira ng buong sistema.
