لازمه مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن و سلامت؛
تبحر و تخصص در هر دو رشته علوم اسلامی و پزشکی
گروه سلامت ــ عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه تبحر و تخصص در هر دو رشته پزشکی و علوم اسلامی را لازمه ورود به مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن و سلامت دانست و گفت: مطالعات کنونی به دلیل ضعف در این مسأله و نبود دانش لازم در روش‌های تحقیق این دو علم ضعف عمده مطالعات کنونی است.
حجت‌الاسلام عباسعلی واشیان، عضو هئیت علمی جامعه‌المصطفی العالمیه در گفت‌وگو با ایکنا؛ با تأکید بر لزوم داشتن بیش از یک تخصص در رشته‌های علوم اسلامی و پزشکی برای انجام مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن و سلامت اظهار کرد: در حوزه مطالعات میان‌رشته‌ای ما چند علم داریم، طب خود به چند زیر شاخه تقسیم می‌شود؛ طب سنتی، طب تمدنی، طب آکادمیک و طب‌هایی که از مناطق مختلف جهان سرچشمه گرفته و بر روی طب مسلمانان تأثیر گذاشته یا از آن تأثیر پذیرفته‌اند، لذا در زمینه تحقیقات میان‌رشته‌ای اگر قرار است کسی ورود پیدا کند باید در روش‌های تحقیق این علوم وارد باشد.
وی افزود: این افراد باید در روش تحقیق میان رشته‌ای و چند رشته علمی تبحر لازم را داشته باشد و موضوع را خوب بشناسد تا بتواند این‌ها را با یکدیگر ارتباط دهد و برای آنکه بتواند این علوم را با یکدیگر مرتبط کند لازم است محتوای دانشی علوم را بلد بوده و مقدمات آن را بشناسد.
واشیان یادآور شد: روش تحقیق علوم پزشکی، علوم انسانی و علوم اسلامی هریک ناظر به یک سری گذاره‌ها است که به فرد این توانایی را می‌دهد، تحقیق بنیادین یا توسعه‌ای یا گذاره‌ای را انجام دهد.
وی بیان کرد: مثلا کسی که می‌خواهد، در حوزه سلول‌های بنیادین کار کند نیاز است علم طب به ویژه سلول‌های بنیادین را بلد بوده و تخصص داشته باشد و از نگاه دانشی موضوع را روشن کند، اگر قرار است مباحث اجتماعی و فقهی آن را روشن کند باید فرد توانمندی بوده و دانش همه آن‌ها را بلد باشد و به جز اینکه روش تحقیق علوم پزشکی تبحر داشته باشد باید فرد روش تحقیق بنیادین آن علوم انسانی و اسلامی را نیز بداند.
عضو هیئت علمی جامعه‌المصطفی العالمیه تأکید کرد: به همین شکل و با همین نگاه یکسری گذاره در روش تحقیق مطرح می‌شود که تا زمانی پژوهشگر دانش آن را بلد نباشد به محض ورود دچار اشتباه شده و مسیر خطرناکی را پیش می‌گیرد.
این پزشک روحانی تأکید کرد: پژوهشگری یک آیه قرآن را انتخاب می‌کند، چنانچه با علوم قرآنی آشنا نباشد ممکن است دچار تفسیر به رأی شود، اما اگر کسی که عالم به علم آن است؛ آیات و روایات مرتبط را شناخته و آیات پیش و پس از آن را بداند، شأن نزول را در نظر بگیرد، فهم دقیقی از آیه را ارائه می‌دهد.
وی ادامه داد: در مورد مباحث فقهی هم همینطور است اگر یک فقیه بخواهد یک حکم پزشکی را بدهد یا باید خود در پزشکی تبحر داشته باشد یا از کسی استفاده که آن شخصبه موضوع پزشکی و مسأله فقهی مشرف باشد.
وی در ادامه یادآور شد: اگر بخواهیم به معنای واقعی کلمه نگاه کنیم بهترین کار در روش تحقیق کار گروهی است؛ یعنی متخصصین رشته‌های مختلف گروه‌هایی را تشکیل دهند و هر یک از زاویه خود به آن مسأله نگاه کنند تا محصول آن اندیشه‌ورزی و فکر جدیدی باشد که مسأله ضعف مطالعات و پژوهش‌های میان رشته‌ای قرآن و سلامت را حل کند.
واشیان با بیان اینکه در حال حاضر مطالعات میان رشته‌ای ویژگی‌هایی ذکر شد را ندارند، تصریح کرد: اگر این توانمندی‌ها وجود داشت هم مطالعات بیشتری صورت می‌گرفت و هم اینکه این پژوهش‌ها دارای ساختار و استحکام بیشتری بودند.
وی در پایان اظهار کرد: متأسفانه هر کسی وارد فضای جدید می‌شود فکر می‌کند عالم آن علم است در حالی‌که هر علمی متخصص خود را می‌خواهد فردی که دغدغه و علاقه دارد دلیل بر این نمی‌شود که مهارت و تبحر لازم را هم داشته باشد، این افراد باید برای این دغدغه خود علم لازم را کسب کنند.
انتهای پیام/
واشیان یادآور شد: روش تحقیق علوم پزشکی، علوم انسانی و علوم اسلامی هریک ناظر به یک سری گذاره‌ها است که به فرد این توانایی را می‌دهد، تحقیق بنیادین یا توسعه‌ای یا گذاره‌ای را انجام دهد.
وی بیان کرد: مثلا کسی که می‌خواهد، در حوزه سلول‌های بنیادین کار کند نیاز است علم طب به ویژه سلول‌های بنیادین را بلد بوده و تخصص داشته باشد و از نگاه دانشی موضوع را روشن کند، اگر قرار است مباحث اجتماعی و فقهی آن را روشن کند باید فرد توانمندی بوده و دانش همه آن‌ها را بلد باشد و به جز اینکه روش تحقیق علوم پزشکی تبحر داشته باشد باید فرد روش تحقیق بنیادین آن علوم انسانی و اسلامی را نیز بداند.
عضو هیئت علمی جامعه‌المصطفی العالمیه تأکید کرد: به همین شکل و با همین نگاه یکسری گذاره در روش تحقیق مطرح می‌شود که تا زمانی پژوهشگر دانش آن را بلد نباشد به محض ورود دچار اشتباه شده و مسیر خطرناکی را پیش می‌گیرد.
این پزشک روحانی تأکید کرد: پژوهشگری یک آیه قرآن را انتخاب می‌کند، چنانچه با علوم قرآنی آشنا نباشد ممکن است دچار تفسیر به رأی شود، اما اگر کسی که عالم به علم آن است؛ آیات و روایات مرتبط را شناخته و آیات پیش و پس از آن را بداند، شأن نزول را در نظر بگیرد، فهم دقیقی از آیه را ارائه می‌دهد.
وی ادامه داد: در مورد مباحث فقهی هم همینطور است اگر یک فقیه بخواهد یک حکم پزشکی را بدهد یا باید خود در پزشکی تبحر داشته باشد یا از کسی استفاده که آن شخصبه موضوع پزشکی و مسأله فقهی مشرف باشد.
وی در ادامه یادآور شد: اگر بخواهیم به معنای واقعی کلمه نگاه کنیم بهترین کار در روش تحقیق کار گروهی است؛ یعنی متخصصین رشته‌های مختلف گروه‌هایی را تشکیل دهند و هر یک از زاویه خود به آن مسأله نگاه کنند تا محصول آن اندیشه‌ورزی و فکر جدیدی باشد که مسأله ضعف مطالعات و پژوهش‌های میان رشته‌ای قرآن و سلامت را حل کند.
واشیان با بیان اینکه در حال حاضر مطالعات میان رشته‌ای ویژگی‌هایی ذکر شد را ندارند، تصریح کرد: اگر این توانمندی‌ها وجود داشت هم مطالعات بیشتری صورت می‌گرفت و هم اینکه این پژوهش‌ها دارای ساختار و استحکام بیشتری بودند.
وی در پایان اظهار کرد: متأسفانه هر کسی وارد فضای جدید می‌شود فکر می‌کند عالم آن علم است در حالی‌که هر علمی متخصص خود را می‌خواهد فردی که دغدغه و علاقه دارد دلیل بر این نمی‌شود که مهارت و تبحر لازم را هم داشته باشد، این افراد باید برای این دغدغه خود علم لازم را کسب کنند.
انتهای پیام/
مطالب مرتبط
