کامران تفتی، بازیگر سینما و تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با بیان اینکه برای موفقیت سریالهای مناسبتی باید مجموعهای از عوامل فراهم شود، اظهار کرد: فیلمنامه مهمترین ملاک برای موفقیت هر اثر نمایشی است و اگر برای ساخت مجموعهای فیلمنامه خوبی نگاشته شود، آن اثر میتواند در میان مخاطبان به جایگاه خوبی دست یابد. در میان سریالهای ماه رمضان «برادر جان» روایتگر داستانی بود که ممکن است در جامعه هم رخ دهد. این روزها شرایط سختی بر کشور حاکم است و مردم با دشواریهای مالی فراوانی روبرو هستند. به همین دلیل وقتی اثری دغدغهها و معضلات اجتماعی را بازگو کند، مخاطبان با آن همذاتپنداری میکنند.
وی افزود: در میان آثار پخش شده از تلویزیون در ماه رمضان برادر جان سریالی نسبتاً موفق است و این امر ناشی از عوامل گوناگون است. در ابتدا باید به انتخاب بازیگران در این مجموعه اشاره کرد که به خوبی با نقشها همخواناند و ساختاری که کارگردان برای روایت قصهاش انتخاب کرده نیز ساده و دلنشین است. این اثر با رنگ و لعاب متظاهرانه مخاطبانش را جذب نکرده و فقط به بیان واقعیات اجتماعی اکتفا کرده است.
این بازیگر به نقدهایی از رواج فرهنگ لمپنیزم در این سریال اشاره و اظهار کرد: این برداشت اشتباه محض است، زیرا هر طبقه اجتماعی ادبیات و لباس خاص خود را دارد. وقتی قرار است صحنه یک میدان میوه و ترهبار ترسیم شود، باید ادبیات آن مختص همان مکان باشد. این نگرش به معنای اشاعه لمپنیزم نیست. در ضمن در برادر جان شخصیتهای متعددی داریم که برخی منفی یا سفید هستند، اما در این میان شخصیتهایی هم سعی میکنند کاتالیزور بین خیر و شر باشند و من به شدت مخالف این گونه قضاوتها هستم.
تفتی تأکید کرد: سعید نعمتالله، نویسنده برادر جان، اشراف کاملی به مکان قصه دارد. بنابراین اگر دقیق به سریال بنگریم، درمییابیم که ظاهر هنرمندان یا لحن آنها نباید دلیلی بر لمپن خواندن شخصیتها تلقی شود. شخصیتهایی که در سناریوی سعید نعمتالله وجود دارند با وجود اینکه قدیمیاند، با مخاطبان ارتباط برقرار میکنند و همین عامل ایجاد همذاتپنداری با شخصیتهاست.
وی با بیان اینکه تنوع موضوع یکی از شروط اصلی سریالهای ماه رمضان است، تصریح کرد: ظاهراً خرده گرفتن به آثار نمایشی یکی از عادات ما شده است، زیرا زمانی ارزش سریالهای مناسبتی بر این بود که از مستقیمگویی اجتناب شود. در سریالهای ماه رمضان امسال این اتفاق رخ داده، اما حالا انتقاد میکنیم که سریالهای رمضان امثال رنگوبوی دینی نداشت. این نقدها به دلیل ناآگاهی از اقتضای رسانه است و صداوسیما نیازمند تنوع موضوعات است. قرار نیست اگر تلویزیون در یک سال سریال طنز پخش کرد، در آینده مجاز نباشد ملودرام یا یک اثر مذهبی را پخش کند.
بازیگر سریال «از یادها رفته» درباره چرایی موفقیت نقشهای منفی یا خاکستری بیان کرد: موفقیت این نقشها به دلیل وسعت عکسالعملشان است. چنین نقشهایی قادرند قابلیتهای هنری بیشتری را از خود بروز دهند. به همین جهت در تولیدات تلویزیونی عمدتاً ضد قهرمانان جذاباند. البته اینکه بازیگر بتواند ضد قهرمان را هم به خوبی ترسیم کند در موفقیت این نقشها مؤثر است. من تجربه حضور در 15 شخصیت منفی را داشتهام که همه آنها به لطف خداوند با استقبال تماشاگران مواجه شده است و البته سعی کردم این نقشها را از کلیشه خارج کنم تا برای تماشاگر جذاب باشند.
وی در بخش دیگری از این گفتوگو درباره پایانبندی سریالهای تلویزیونی تأکید کرد: به نظرم پایانبندی برادر جان میتوانست بهتر از این باشد، اما مخاطبان باید محدودیت برنامهسازی در تلویزیون را هم درک کنند. نکته دیگر اینکه قصه را فیلمنامهنویس مینویسد و باید به نظر او احترام گذاشت و اجازه داد تا مجموعه طبق فیلمنامه پایان پذیرید و این موضوع در اختیار نویسنده است.
تفتی اضافه کرد: هر تماشاگری برای برادر جان پایانی خاص را پیشبینی میکرد و البته این نکته مثبت آن محسوب میشود، زیرا بیانگر آن است که اثر با استقبال تماشاگران مواجه شده است، اما همانگونه که گفتم در نهایت این حق نویسنده است که پایان اثر را طبق فیلمنامه به پایان برساند.
این کارگردان در پایان درباره عدم استقبال از سریال «از یادها رفته» گفت: برای این سریال زحمات فراوانی کشیده شده اما این مجموعه در زمان مناسبی روی آنتن نرفت. در ضمن بهرام بهرامیان، فیلمسازی آگاه و باسواد است که درک بالایی از دکوپاژ و فهم قصه دارد و نباید گفت این مجموعه کپیبرداری است.
گفتوگو از داوود کنشلو
انتهای پیام