عوض حیدرپور، نماینده اسبق مردم شهرضا و دهاقان در مجلس در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، درباره مسئله آب زایندهرود، اظهار کرد: واقعیت این است که حجم آب کم بوده و جوابگوی نیازمندیها و حقابههایی که در طول سالهای گذشته در استان اصفهان، چهارمحالوبختیاری و حوضه آبریز زایندهرود داده شده، نیست. در دیماه 1359 و در بحبوحه جنگ، هواپیمایی حامل پزشکان دانشگاه اصفهان به مقصد جنوب در ارتفاعات زاگرس سقوط کرد، ولی بهدلیل بارش زیاد برف امکان پیدا کردن هواپیما تا تیرماه سال بعد فراهم نشد. این مثال نشان میدهد که در آن سالها، تمام ارتفاعات میان زایندهرود تا آخرین نقطه شرقی استان خوزستان که 200 در 250 کیلومتر را شامل میشود، با ارتفاع 10 تا 20 متر پر از برف بوده است، ولی امروز تغییر اقلیم باعث شده که در این محدوده دیگر برفی وجود نداشته باشد و باید باران ببارد تا آب در رودخانه و پشت سدها جمع شود. بنابراین، بهدلیل تغییر اقلیم، آب وجود ندارد.
وی افزود: از طرف دیگر، حقابههایی به فولاد مبارکه، ذوب آهن، استان یزد، کاشان، اردستان، نایین و حتی از سرچشمههای دز به قم داده شده است که البته برای مصرف آب آشامیدنی لازم بوده، ولی در عین حال نمیتوان به حقابهداران قدیمی این منطقه یعنی کشاورزان شرق و غرب اصفهان گفت که چون به سایرین حقابه داده شده، به شما نمیتوانیم حقابه بدهیم. بنابراین، برای این گروه باید راهحلی پیدا کرد.
نماینده اسبق مردم شهرضا و دهاقان در مجلس اضافه کرد: کشاورزان شرق و غرب استان اصفهان افرادی متدین و علاقهمند به نظام جمهوری اسلامی و آبادانی کشور هستند و در دفاع مقدس حضور پررنگی در جبههها داشتند. در شهرستانهای استان تقریباً کوچهای وجود ندارد که به نام شهیدی مزین نشده باشد. بنابراین، اهالی این مناطق کسانی هستند که در دفاع مقدس حق را ادا کردند، ولی شأن این کشاورزان این نیست که چند جریب زمین در اختیار داشته باشند، ولی بهدلیل نبود آب نتوانند از آن بهرهبرداری کنند و اعضای خانوادهشان به مشاغلی رو بیاورند که در شأن آنها نیست. لذا، مسئولان اولاً باید با نمایندگان کشاورزان صحبت کنند و ثانیاً آنها را به بازدید سد زایندهرود و ارتفاعات منطقه ببرند، تا کمبود آب را از نزدیک مشاهده کنند. در عین حال، باید راهحلی برای این گروه در نظر گرفته شود، تا براساس آن بتوان مشکلشان را حل کرد.
حیدرپور درباره راهحل پیشنهادی خود، گفت: در شرق اصفهان به سمت باتلاق گاوخونی، تعداد زیادی زمینهای کشاورزی وجود دارد. از طرف دیگر، دولت درصدد اجرای طرحهایی شبیه مسکن مهر است که سهم استان اصفهان حداقل 200 هزار مسکن میشود و سهم شهر اصفهان، بین 40 تا 50 هزار مسکن است. بنابراین، دولت میتواند در صورت موافقت کشاورزان روی زمینهای آنها سرمایهگذاری و در این منطقه، مسکن اجتماعی احداث کند که ارزش افزودهای به این زمینها میبخشد.
وی افزود: حوضه آبریز زایندهرود از طریق تونل اول و دوم پوشش داده میشود، ولی تونلهای دیگر که قرار بود احداث شوند و فعلاً نیمهکاره ماندهاند، آبی در آنها ذخیره نمیشود که امکان انتقال آن وجود داشته باشد. لذا، چون آب نیست، باید راهحلی پیدا کرد و به نظر من، اکنون که دولت به دنبال توسعه طرحهایی مثل مسکن مهر است، به جای اینکه دنبال زمین رایگان باشد، روی زمینهای کشاورزان سرمایهگذاری کند. در نتیجه، کشاورزان میتوانند خانههای احداث شده را به دلخواه خود بفروشند یا اجاره دهند و از این طریق، منبع درآمد دیگری بهدست آورند.
این نماینده اسبق مجلس ادامه داد: راهکار دیگری که میتوان به آن اشاره کرد، این است که شورای عالی شهرسازی زمینهای کشاورزی را به زمینهای مسکونی یا تجاری قانونی تبدیل کند و سهم کشاورزان از آنها در نظر گرفته شود. در حال حاضر، اگر کشاورزان در زمینهای خودشان اقدام به ساختوساز کنند، این سازهها توسط نهادهای ذیربط تخریب میشود. بنابراین، وقتی کشاورز زمین دارد، ولی آب نیست که بتواند از سرمایه خود بهرهبرداری کند، در اینجا دولت میتواند وارد میدان شود و در صورت موافقت کشاورز، زمینش را بهطور قانونی و به دلخواه وی تغییر کاربری دهد. البته، راهحلهای دیگر نیز وجود دارد که میتوان آنها را به بحث و بررسی گذاشت. تاکنون از اظهارنظرهای مسئولان نتیجهای حاصل نشده و راهکاری بهدست نیامده است و اگر بنا بر این باشد، بهتر است از کارشناسان دعوت شود تا راهحلهای خود را ارائه دهند.
وی با اشاره به حوادث روز جمعه در اصفهان، تصریح کرد: به نظر من، نیروی انتظامی عاقلانه و مطلوب عمل کرد و شرایط بهگونهای پیش نرفت که حادثه و مشکلی برای استان ایجاد کند. البته اگر مسئولان یک راهکار صحیح، دقیق و اصولی برای مشکل کشاورزان پیدا نکنند، این مسئله به استخوان لای زخم تبدیل میشود و ممکن است باز هم ادامه پیدا کند. بنابراین، انتظار میرود بدون اینکه حادثه و عارضهای در استان پیش بیاید، مسئله حل شود و این امر امکانپذیر است.
انتهای پیام