اخلاق پزشکی مبتنی بر سیره نبوی ارائه می‌شود
گروه اندیشه: رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز با بیان اینکه می‌توان اخلاق پزشکی مبتنی بر سیره نبوی ارائه کرد، گفت: محورهای اصلی که می‌تواند به عنوان اخلاق پزشکی مدنظر باشد شامل 10 محور است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، حجت‌الاسلام علی‌اکبر کلانتری، رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز عصر چهارشنبه، 2 بهمن‌ماه در نخستین کنگره بین‌المللی سیره نبوی در طب که در مجتمع دانشگاه علوم پزشکی شیراز در حال برگزاری است، با بیان اینکه می‌توان اخلاق پزشکی مبتنی بر سیره نبوی ارائه کرد، گفت: محورهای اصلی که می‌تواند به عنوان اخلاق پزشکی مدنظر باشد و مورد مطالعه قرار گیرد شامل 10 محور است.
وی افزود: محور نخست شناخت دقیق بیماری قبل از هرگونه اقدام درمانی است و محور دوم سعه صدر در درمان است که مورد تأکید شده به طوری که در قرآن 5 بار به صبر تأکید شده است و یکی از زیبایی‌های برجسته اخلاقی پیامبر(ص) در تمامی موارد از جمله طبابت، سعه صدر بود.
حجت‌الاسلام کلانتری، محور سوم را آمیختن طبابت با معنویت دانست و ادامه داد: متأسفانه بسیاری از طبابت های امروز جهان عاری از هرگونه معنویت است در حالی که در طب نبوی، طبابت با معنویت عجین است.
عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز ابراز کرد: محور چهارم، پرهیز از محرمات در درمان است؛ متأسفانه گاه برخی از پزشکان موادی را به عنوان دارو تجویز کنند که مصرف آن از دیدگاه شرع حرام است.
وی به محور پنجم اشاره کرد و گفت: این محور پرهیز از اسراف در مسائل پزشکی است؛ در حالی که سیره نبوی نشان می‌دهد که آن حضرت در تجویز دارو به کم‌ترین مقدار بسنده می‌کرد.
به گفته حجت‌الاسلام کلانتری، محور ششم اخلاق پزشکی در سیره نبوی، تواضع در امر پزشکی است و محور هفتم سخاوت در درمان است؛ ما معمولاً سخاوت را در امور می‌دانیم در حالی که پیامبر(ص) در امر طبابت نیز سخاوت داشتند بدین معنا که آموزه‌های درمانی خود که همان طب نبوی است رایگان در اختیار دیگران قرار می‌دادند و از هرگونه احتکار علمی خودداری می‌کردند.
رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز، محور هشتم را رازداری و امانت‌داری پزشکان دانست و به محور نهم اشاره کرد و گفت: کمک به رفع نیازهای مادی بیمار، محور نهم اخلاق پزشکی در سیره نبوی است.
وی خاطرنشان کرد: محور دهم نیز عیادت پزشک از بیمار است که معمولاً در زمان ما تنها به طبابت و درمان اکتفا می‌شود و دیگر کاری به بیمار ندارند در حالی که در سیره نبوی پزشک بعد از درمان به عیادت بیمار می‌رود و از این جهت گاهی تأثیر آن بسیار بیشتر از طبابت است.
