نشست علمی چالش‎های بازخوانی حماسه عاشورا برگزار شد

به گزارش خبرگزاری بین‎المللی قرآن(ایکنا) از قم، حجت‎الاسلام والمسلمین عبدالمجید معادی خواه در این نشست گفت: در زمینه تاریخ نگاری پیش از قیام امام حسین(ع) ضعف‎های بسیاری وجود دارد که شاید یکی از دلایل آن، پیچیده ماندن این مسایل برای آیندگان باشد زیرا تا وقتی به باند زیاددر کوفه آگاه نباشیم نمی‎توانیم تحلیل کنیم که چرا در کوفه چنین تغییر رویکردی ایجاد شد.

وی گفت: زیاد پدر عبیدالله از قوی‎ترین افسران امام علی(ع) بود و شخص کمی نبود؛ معاویه سعی داشت دو تن یعنی عمروعاص و زیاد را جذب کند که در جذب زیاد ناکام ماند و وی در عراق ماند و بر این نواحی حکومت کرد و این باند در زمان او و با عنوان جنبش عدالتخواه طرفدار امام علی(ع) در کوفه شکل گرفت.
وی خاطرنشان کرد: زیاد این گونه تصور می‎کرد که مصلحت بر این است که فعلا علیه معاویه کاری انجام نشود و اجازه بدهندکه معاویه بمیرد و سپس این جنبش فعالیت‎های خود را رسمی کند.
وی اظهارکرد: از این جمع، حجربن عدی چندان با این گروه همخوانی نداشت و از سوی برخی از اعضا نیز به تندروی متهم شد و بعدها هم با مظلومیت خاصی به شهادت رسید.
رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی اظهارکرد: نقش مهم این باند زمانی مشخص می‎شود که پنج تن از اعضای این باند که شبث بن ربعی و شمر از آن جمله بودند نامه‎ آخر اهل کوفه را برای امام حسین(ع) نوشتند که این نامه که متن آن در کتب تاریخی آمده است باعث شد که امام حسین(ع) تصمیم به حرکت به سمت کوفه بگیرد.
وی گفت: این باند نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری در تحولات کوفه دارد و به حدی صاحب نفوذ بود که بدون این چند نفر، هیچ اجماعی در میان اهل کوفه و عراق شکل نمی‎گرفت و به همین خاطر بود که امام تصمیم گرفتند حرکت خود را آغاز کنند.
وی به شهادت میثم تمار به عنوان یکی از عجیب‎ترین حوادث پیش از قیام امام حسین(ع) اشاره کرد و افزود: میثم نیز گرفتار همین نگاه‎های دروغین شده است هیچگاه در تاریخ مباحث دقیقی در خصوص شهادت ایشان و نوع مراودات ایشان با خاندان پیامبر در مکه و عراق در کتب مغرض به چشم نمی‎خورد.
وی گفت: فساد یزید و آن فسادی که امام حسین(ع) بخاطر آن قیام کرد فقط شرابخواری یزید نبود زیرا آنچه که او و پدرش کردند بسیار بالاتر این مسایل است؛ آن فساد بزرگ، تبدیل کانون خلافت اسلامی به سلطنت موروثی بود؛ چیزی که معاویه پس از آتش بس با امام حسن(ع) و معاهده صلح با ایشان قول داده بود انجام ندهد ولی با دروغ و نیرنگ در روزهای واپسین عمر خود این کار را انجام داد و از همه خواست تا با یزید بیعت کنند.
این استاد تاریخ اسلام اسلامی بیان کرد: همه ادیان و فرق و مذاهب دچار قرائت‎های شیطانی از این متون مقدس می‎شوند و امام حسین(ع) آمد تا جلوی این قرائت شیطانی قد علم کند و فرهنگ بعثت را حفظ کند؛ آن شر بزرگی که دامن اسلام را گرفته بود همین شری بود که یزید آن را بدعت گذاشت و می‎رفت که اسلام به طور کامل از نظرها محو شود ولی قیام امام حسین(ع) مردم را متوجه این مساله کرد و هیچگاه نیز این نور خاموش نشد.
وی گفت: روزگاری فساد در امت به حدی می‎شود که امام علی(ع) که در روزهای اول غصب خلافت از ایشان اصرار به حکومت داشتند فرمودند که دیگر کاری برای این امت نمی‎توان انجام داد زیرا لقمه راحت حرام زیر دندان‎ آنها گوارا شده بود و حاضر نبودند به عدالت علوی تن دهند؛ همین شرایط نیز در مردم آن زمان به شکل دیگری رخ داد و حکومت سعی کرد که مردم را با این مسایل از تصمیم گیری درست خارج کند.
معادی خواه بیان کرد: امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) هر کدام 6 ماه قیام کردند و 10 سال قعود داشتند؛ به همین خاطر نباید امام حسن (ع) را محافظه کار و امام حسین(ع) را از ایشان در این امر بالاتر دانست زیرا هر دو امام یک زمان تاریخی را به صلح گذراندند و یک زمان نیز قیام کردند ولی نسبت به این دو قیام و صلح متناسب با روزگار و شرح وقایع تغییر کرد.
وی گفت: امام حسین(ع) به احترام  قرارداد آتش بسی که بین معاویه و امام حسن(ع) امضا شده بود، ده سال را در حالت آتش بس با معاویه سپری کردند ولی وقتی که این خلاف بزرگ را مشاهده کردند، دیگر جای درنگ نبود و سعی کردند که به مکه بروند و با هوشمندی رسالت خود را اعلام کنند؛ در حقیقت مکه کانون اطلاع رسانی امام حسین(ع) بود؛ در آن زمان حج، بزرگترین رسانه برای امت اسلام بود زیرا مردم از شهرهای مختلف به آنجا می‎آمدند و اخبار جهان اسلام را می‎گرفتند و با گروه همشهری خود آن خبرها را به بلاد خود می‏ بردند که امام نیز از این فرصت استفاده کردند که ماجرای قیام خود را  علنی کردند.