گذر از موانع انسان را به مواهب الهی می‌رساند

به گزارش ایکنا؛ مراسم سخنرانی حجت‌الاسلام حسینی‌قمی، به مناسبت ماه مبارک رمضان، ظهر امروز، 13 اردیبهشت‌ماه، در مسجد اعظم برگزار و از طریق صفحه اینستاگرام دفتر آیت‌الله علوی بروجردی به صورت زنده پخش شد که در ادامه متن آن را می‌خوانید؛

در روایتی داریم که یازده امام، یعنی از امام عسکری(ع) تا امیرمؤمنان(ع) قسم خوردند و خدا را شاهد گرفتند و فرمودند کسی که به آلوده شراب‌خواری باشد، مانند بت‌پرست می‌ماند. این گناهان این طور نیست که با ایمان آوردن و اسلام قابل جمع باشد. در یک داستانی وارد شده است که نجاشی صحابی به همراه یکی از دوستان اقدام به شراب‌خواری و روزه‌خواری کردند و این مسئله به گوش امام علی(ع) رسید. حد شراب حدود 80 ضربه شلاق است، اما امام بر او 100 ضربه را جاری کرد و وقتی که علت را پرسید، حضرت(ع) فرمودند به این دلیل که در ماه رمضان این خطا را مرتکب شدی.

در ماه رمضان ثواب و عقاب دوچندان است

بنابراین، این ماه‌ها و روزها و شب‌هایی که فضیت دارد و عبادت اجرش بیشتر است، گناه هم عقاب بیشتری دارد. اگر در ماه رمضان ثواب عبادت بیشتر است، گناه نیز همین طور است و روزه‌خواری در ضیافت‌الله گناه بیشتری دارد. کسانی که عدل علوی را تحمل نکنند، به ظلم معاویه پناه می‌برند. نجاشی شاعر و صحابی به معاویه پناهنده شد.

خداوند در سوره فرقان می‌فرماید: «وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَ کَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا؛ و به خاطر بیاور روزی را که ظالم دست خویش را از شدت حسرت به دندان می‏گزد و می‏گوید: ای کاش با رسول خدا راهی برگزیده بودم. ای وای بر من! کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم. او مرا از یاد حق گمراه ساخت، بعد از آنکه آگاهی به سراغ من آمده بود، و شیطان همیشه مخذول کننده انسان بوده است».

گاهی اوقات یک شب برای گمراه شدن کافی است

گاهی اوقات یک جلسه برای گمراه شدن کافی است و انسان را به زمین می‌زند. شخصی خادم امام عسکری(ع) بود. الآن ما افتخار می‌کنیم که ما را به خادمی امام رضا(ع) بپذیرند، اما ببینید که این فرد خادم خود امام(ع) بود. این آقا از دنیا رفت. پسری جوان داشت و مادرش گفت ای کاش امام عسکری(ع) تو را نیز به جای پدر به خادمی قبول می‌کرد. شب نیمه شعبان شد و مادر گفت به کربلا برو و دعا کن و من هم دعا می‌کنم تا به دل امام بیفتد. این جوان شب نیمه شعبان زیر قبه امام حسین(ع) تا سحر دعا کرد و دعای مادر هم بود. از حرم بیرون آمد. کسی سراغش آمد و گفت از طرف امام عسکری(ع) آمدم تا به سامرا برویم. اما او گفت به کوفه بروم و کارهای خود را انجام دهم،‌ بازمی‌گردم.

نماینده امام(ع) گفت اختیار با خودت است و سپس این فرد به کوفه آمد و راه افتاد. کسانی که از کوفه بخواهند به سامرا بروند، در مسیرشان بغداد قرار دارد. یک شب در بغداد ماند. رفیقی داشت و گفت امشب شبی است که جشن بزرگ مسیحی‌ها برگزار می‌شود. او نیز به آن جشن رفت و شراب‌خواری و ... هم فراهم بود. هر زشتی را انجام دادند. هرچه این فرد می‌گفت ما مسلمان و مؤمن هستیم، دوستش گفت که یک شب هزار شب نمی‌شود. آن شب به هر گناهی آلوده شد. برگشت و مجدد به طرف سامرا رفت و نزدیک خانه امام عسکری(ع) مسجدی بود. تصمیم گرفت بعد از نماز نزد امام(ع) حاضر شود.

نمازش که تمام شد، همان آقا که در کربلا گفت نزد امام(ع) برویم را دید و گفت آیا می‌خواهی ما را خدمت امام ببری؟ گفت خیر، امام(ع) فرمودند از همان جایی که آمدی بازگرد. برای اینکه امام مدیونش نباشد، پول راهش را نیز داد. بنابراین، یک انسانی که در درجه قرب می‌تواند به جایی برسد که خادم امام(ع) باشد و شبانه روز محضر ولی خدا را درک کند، در سیر نزولی به جایی می‌رسد که امام(ع) می‌فرماید از همان جایی که آمدی بازگرد.

به وساوس شیطان حساس باشیم

باید به وسوسه‌های شیطان حساس بود، چراکه او انسان را گمراه می‌کند و بعد هم نمی‌توانیم تقصیر کار خود را به گردن او بیندازیم. خداوند در آیه 22 سوره مبارکه ابراهیم(ع) می‌فرماید: «وَقَالَ الشَّیْطَانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَمَا کَانَ لِیَ عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِی فَلَا تَلُومُونِی وَلُومُوا أَنْفُسَکُمْ..؛ و چون کار از کار گذشت [و داورى صورت گرفت] شیطان مى‏‌گوید در حقیقت ‏خدا به شما وعده داد، وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم و مرا بر شما هیچ تسلطى نبود جز اینکه شما را دعوت کردم و اجابتم نمودید پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید...». لذا اگر فکر می‌کنیم که می‌توانیم گناه خود را گردن شیطان بیندازیم باید بدانیم که این تصور باطلی است.

شاید برای برخی هم سؤال شود که فلسفه وجود ابلیس چیست که در پاسخ باید گفت اگر انسان مسیری را با وجود موانع طی کرد و موفق شد جایزه دارد. در ورزش دیده‌اید که مانع ایجاد می‌کنند و اگر ورزشکار بتواند از این موانع صعود کند، جایزه می‌برد و الا راه صاف را همه می‌توانند طی کنند. موانعی ایجاد می‌کنند و می‌گویند از اینها عبور کن، اگر انسان در برابر خودش موانع را دید و عبور کرد، کارش ارزشمند است.

تأثیر تکرار در وسوسه و دعوت به نیکی

نکته دیگر اینکه شاید این سؤال مطرح شود که چطور ابلیس توانست آدم را فریب بدهد. در روایات است که ابلیس به صورت مکرر با آدم ملاقات کرد و در آیه قرآن هم دارد که حتی برای او قسم یاد کرد. در اینجا می‌خواهم یک نکته تربیتی را مطرح کنم و آن هم اینکه همان طوری که در وسوسه‌های شیطانی تکرار کردن تأثیرگذرا است، راه خوب نیز همین طور است. اگر در مسیر هدایت دیگران حوصله داشته باشیم مؤثر خواهد بود. متأسفانه ما حوصله نداریم و زود خسته می‌شویم. در حالی که انبیا(ع) با حوصله بودند.

در سوره مبارکه مریم(ع) که داستان ابرهیم و عمویش آزر را نقل می‌کند، وقتی آزر به ابراهیم گفت که سنگسارت می‌کنم او در پاسخ با ملایمت با او برخورد کرد و به او سلام داد. بنابراین در دعوت به راه حق نیز باید حوصله به خرج داد. حتی زمانی که فرشتگان برای عذاب قوم لوط آمدند، حضرت ابراهیم(ع) به مجادله برخواست که خدایا چرا می‌خواهی اینها را عذاب کنی؟ در نتیجه باید با صبر و حلم در این زمینه‌ها گام برداشت چه اینکه خداوند در مورد ابراهیم(ع) فرمود «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ».