هفتم محرم در برگی از تاریخ چه گذشت؟

به گزارش ایکنا از اردبیل، مصیبت علی اصغر(ع) برای حسین(ع) جان فرسا بود چنان که گریست و به خداوند عرض کرد: خدایا خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند، ولی برای کشتن ما کمر بسته اند.

در این لحظه ندایی از آسمان رسید که:‌ ای حسین(ع) در اندیشه اصغر(ع) مباش، هم اکنون دایه‌ای در بهشت برای شیر دادن به او آماده است. شب هفتم، شب رضا است.

حسین(ع) بهترین الگوی پایداری و رضایت است. او پس از تحمل شهادت همه یاران و جوانانش، کودک شیرخوار خود را به میدان آورد. هنگامی که علی اصغر نیز فدا شد، بر قضای الهی گردن نهاد و خطاب به خداوند گفت:‌ ای خدا! چون تو این صحنه‌ها را می‌بینی تحمل این مصیبت‌ها بر من آسان نیست.

کربلا در روز هفتم محرم سال شصت هجری قمری شاهد یکی از ناگوارترین وقایع خود در طول تاریخ بود، در این روز عبیدالله به عمر بن‌سعد دستور داد تا راه آب را بر «امام حسین(ع)» و یاران با وفایشان ببندد.

در روز هفتم محرم، عبدالله‌بن زیاد در نامه‌اى که به عمر بن سعد فرستاد، به او دستور داد تا با سپاهیان خود بین امام حسین و اصحابش و آب فرات فاصله ایجاد کند و اجازه نوشیدن حتى قطره‌اى آب را به امام ندهد، همانگونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خوددارى شد.

عمر بن سعد نیز فوراً عمر بن حجاج را با پانصد سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و مانع دسترسى امام حسین و یارانش به آب شدند، و این رفتار غیر انسانى سه روز قبل از شهادت امام حسین(ع) صورت گرفت.