عطیه‌ای الهی/ وقتی معجزه از خانه‌ای کوچک می‌روید

به گزارش ایکنا از خراسان‌جنوبی، عطیه، دختر هفت ساله‌ای که در یکی از شهرستان‌های خراسان‌جنوبی روزگار می‌گذراند و در خردسالی در میان محرومیت‌ها توانست حافظ کل قرآن شود.

وی که همراه خانواده‌اش در شهرستان زیرکوه خراسان‌جنوبی زندگی می‌کند، تفسیر قرآن می‌گوید و می‌تواند آیات الهی را با لحنی دلنشین بخواند. وارد خانه‌اش که می‌شدی یک معجزه تو را دربر می‌گرفت؛ معجزه‌ای که از زمانی که پیامبر(ص) قرآن را درون غار شروع به تلاوت کرد تا همین امروز ادامه دارد.

معجزه قرآن این خانه را زیباتر کرده بود. خانه‌ای که نوری از تشریفات امروزی نداشت، به نور قرآن روشن و روشن‌تر شده بود و چه زیبا بود این نور؛ این نور تاریکی محرومیت و تنگدستی را پوشانده بود و اجازه نمی‌داد اهل خانه ناامید شوند. شاید این خانواده به مثابه آیه 53 سوره زمر که می‌فرماید: «قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛ بگو اى بندگانم كه زياده بر خويشتن ستم روا داشته‏‌ايد، از رحمت الهى نوميد مباشيد، چراكه خداوند همه گناهان را مى‌‏بخشد، كه او آمرزگار مهربان است‏»؛ هیچ‌گاه از رحمت خداوند حتی در اوج تنگدستی‌ها ناامید نشده‌اند.

این خانواده در روستایی در منطقه زیرکوه خراسان‌جنوبی زندگی می‌کردند؛ پدر ۴۴ ساله است و تا همین چند سال پیش به کشاورزی مشغول بود، اما خشکسالی‌های چندین ساله باغ و محصولاتش را از بین برده و این‌گونه تنها دارایی پدر در آتش خشکسالی سوخته  و اکنون در شرایط سختی روزگار می‌گذراند.

پدر وقتی استعداد و شرایط هوشی دخترش را می‌بیند و از طرفی با شرایطی که بر او حادث می‌شود، به کوچ اجباری تن می‌دهد و به مرکز شهرستان می‌رود تا بتواند درآمدی کسب کند و دخترش از درس و مدرسه عقب نماند.

در روزهای اخیر و در سفر بختیاری؛ مدیر کمیته امداد کشور به خراسان‌جنوبی، این خانه می‌شود یکی از برنامه‌های بختیاری. کیلومترها از مرکز بیرجند دور می‌شود و به خانه دختری می‌رود که در اوج محرومیت نام قرآن را زنده نگه داشته است.

معجزه همینجاست

در طول راه از بختیاری می‌پرسم؛ چرا این خانه؟ پاسخش جالب بود: مگر معجزه قرآن و دین غیر از این است که دختری خردسال در شرایطی که شاید چندان هم مهیا نباشد؛ بشود حافظ قرآن و اگر نهادی مانند کمیته امداد برای این کودکان کاری نکند که انگار هیچ کار نکرده است.

وی با بیان اینکه رنج مالی استعدادهایی چون این دختر برای ما بسیار دردناک است و تمام تلاشمان را در کمیته امداد انجام می‌دهیم تا دخترانی چون عطیه استعدادشان در محرومیت نسوزد، افزود: همچنین تأکید ما بر این است که هیچ دانش‌آموزی به خاطر عدم بضاعت مالی و مشکلات اقتصادی ترک تحصیل نکند.

نوید رضا خدیوی، مدیر کل امور اداری کمیته امداد کشور نیز اظهار کرد: وقتی صحبت از معجزه الهی می‌شود، ناخودآگاه افکار به سمت یک کار خارق‌العاده یا خارج از توان بشری می‌رود، اما واقعیت این است که معجزات خداوند در این دنیا بسیار است، فقط باید جستجو کرد تا آن را پیدا کنیم.

وی با بیان اینکه با دیدن استعداد دختری که در دل محرومیت این چنین زیبا به مفاهیم قرآنی آشناست، با خود می‌گوییم ما کجاییم و این عطیه الهی کجاست، یدآور شد: حال کمیته امداد به حمایت از این خانواده نیازمند آمده است تا استعداد بی‌نظیر عطیه در آتش سختی‌های معیشت زندگی دود نشود.

بختیاری به خانه این دختر وارد می‌شود و دختر با صوت دلنشینی که آوای معصومانه کودکی از آن پیدا بود، شروع به تلاوت آیات قرآن می‌کند. پدر خانواده از کمیته امداد می‌خواهد کاری کند تا شرمنده هوش دخترش نشود.

خواسته‌ای عجیب

رئیس کمیته امداد کشور از عطیه می‌خواهد اگر خواسته‌ای داری بگو تا به لطف خداوند برآورده کنم؛ در حالی که تمام حاضران جمع منتظر پاسخی چون عروسک و لوازم‌التحریر بودند؛ عطیه با همان معصومیتی که در تلاوتش هم مشخص بود، تقاضای کتب تفسیر قرآن را می‌کند و بختیاری نیز اجابت می‌کند.

پدر عطیه می‌گوید: کتب تفسیر قرآن گران است و گاهی از پس مخارج برنمی‌آیم، اما دوست ندارم آموزش قرآن عطیه نیز که بدون کمک گرفتن از مربی یا معلمی و به تنهایی تا به اینجا رسیده، متوقف شود.

وی افزود: دخترم دوست دارد به بهترین مدارج در حوزه قرآنی و حتی تدریس مفاهیم قرآن برسد، امیدوارم هیچ عاملی مانع این شوقش نشود و من هم هر تلاشی لازم باشد انجام خواهد داد.

عطیه در پایان گفت‌وگو با رئیس کمیته امداد نیز آیه‌ای از قرآن را تلاوت می‌کند: «وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا؛ و مؤمنان را بشارت ده که خدا را بر آنان فضل و رحمت عظیم و ثواب بزرگ خواهد بود که از حد تصور آنها بیرون است» و این آیه را بدرقه راه افرادی می‌کند که کمکش کردند تا آرزوها در دلش نمیرند؛ آرزویی به سبک ترویج فرهنگ قرآن آن هم در خردسالی.

فرصت اندک است و نمی‌توانم با عطیه هم صحبت شوم اما از او می‌خواهم بزرگ‌ترین آرزویش را بیان کند؛ بی‌درنگ پاسخ می‌دهد: دوست دارم افراد زیادی را به سمت قرآن دعوت کنم. من از قرآن یاد گرفتم فقط از خدا کمک بخواهم و تنها از عذاب او بترسم نه از روزهای سخت و اگر همه انسان‌ها این را یاد بگیرند؛ زندگی دنیا آنقدرها هم سخت نیست.

راست می‌گفت او تنها خدا را می‌دید و روزهای سخت خانواده‌اش در برابر عطیه‌ای که خداوند به آنان عطا کرده بود هیچ نبود. او به گفته بختیاری معجزه‌ای از جانب خداوند بود؛ معجزه که حتما نباید کار خارق‌العاده‌ای باشد؛ او توانسته بود به مهم‌ترین کتاب آسمانی در اوج محرومیت‌ها توجه کند؛ اگر این اسمش معجزه نیست پس چیست؟