امام حسین(ع) از دیدگاه پیامبر اکرم(ص) در منابع اهل سنت

آیت‌الله محمدجعفر طبسی، استاد درس خارج حوزه علمیه به مناسبت سوم ماه شعبان، سال‌روز ولادت با سعادت امام حسین(ع) در یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده به بررسی جایگاه امام حسین(ع) در روایات اهل سنت پرداخته است.

متن یادداشت این استاد درس خارج حوزه علمیه به شرح زیر است:

سوم ماه شعبان سال‌روز ولادت با سعادت امام حسین(ع) است. مرحوم طبرسی متوفای قرن ششم در کتاب اعلام الوری، ولادت آن حضرت را در سوم ماه شعبان ذکر کرده است و مشهور امامیه نیز این قول را اختیار کرده‌اند. حضرت مورد توجه خاص جدش رسول خدا(ص) بود و روایات فراوانی از آن حضرت درباره شأن و منزلت او وارد شده که در این نوشتار به برخی از آنها اشاره می‌شود.

حاکم نیشابوری شافعی مذهب متوفای 405 قمری در کتاب المستدرک (جلد 3، ص 136) با سندی از ام الفضل دختر حارث نقل می‌کند که روزی بر رسول خدا(ص) وارد شدم و عرض کردم که خواب آشفته‌ای دیدم. حضرت فرمود: آن خواب چیست؟ ام الفضل گفت: خواب سختی است. حضرت فرمود: چیست؟ ام الفضل گفت: خواب دیدم قطعه‌ای از بدن شما قطع شده و در دامن من قرار گرفته؛ حضرت فرمود: آنچه دیدی خیر است زیرا فاطمه(س) فرزندی به دنیا می‌آورد و در دامن تو قرار می‌گیرد. فاطمه(س) حسین(ع) را به دنیا آورد و در دامن من قرار گرفت. ام الفضل می‌گوید: روزی بر رسول خدا(ص) وارد شدم و حسین را در دامن آن حضرت قرار دادم. دیدم که چشمان آن حضرت اشک‌آلود شد. عرض کردم یا رسول الله پدر و مادرم به فدای شما چه شده؟ حضرت فرمود: جبرئیل نزد من آمد و خبر داد که امتم او را خواهند کشت. ام الفضل می‌گوید که گفتم: او را خواهند کشت؟! حضرت فرمود: بله و در همان حال مقداری از تربت او را آورد در حالی که سرخ رنگ بود حاکم نیشابوری پس از آنکه این روایت را نقل می‌کند آن را صحیح می‌شمارد. این روایت یکی از احادیث غیبیه رسول خدا(ص) است که در ایام ولادت امام حسین(ع) از آینده او که شهادت است به وسیله جبرئیل خبر می‌دهد.

حاکم نیشابوری با سندی صحیح از ابوهریره روایت نقل می‌کند که دیدم رسول خدا(ص) حسین(ع) را حمل کرده و می‌گوید: «خدایا من او را دوست دارم تو هم او را دوست داشته باش. (المستدرک، ج 3، ص 137)

يعلی عامری گويد: همراه رسول الله(ص) به مهماني که حضرت دعوت شده بود، می‌رفتيم و آن حضرت جلوتر از همه می‌رفت. حسين(ع) با پسر بچه‌ها بازی می‌كرد. پس پيامبر(ص) خواست او را بگيرد اما او شروع كرد به اين طرف و آن طرف دويدن و پيامبر(ص) او را می‌خنداند تا اينكه او را گرفت؛ پس با يك دستش پشت گردن و با دست ديگر زير گلوی حسین(ع) را گرفت و پایین دهان او را می‌بوسيد و سپس فرمود: حسين(ع) از من است و من از حسينم، هر كه او را دوست بدارد خداوند دوستش بدارد.

احمد بن حنبل متوفای 241 قمری با سندی از ابوسعید خدری نقل می‌کند که رسول خدا(ص) فرمود: حسن و حسین(ع) آقای جوانان اهل بهشت هستند. (فضائل الصحابه، ص 307)

احمد بن حنبل با سندی از ام سلمه(س) همسر رسول خدا(ص) نقل می‌کند که جبرئیل نزد پیامبر(ص) بود و حسین(ع) با من بود و گریه کرد. پس او را رها کردم و او نزدیک پیامبر(ص) شد. جبرئیل گفت: ای محمد(ص)! آیا او را دوست داری؟ فرمود: بله. پس جبرئیل گفت: امت تو او را خواهند کشت و اگر بخواهی خاک سرزمینی که در آنجا کشته می‌شود را به تو نشان دهم و آن را به حضرت نشان داد و آن سرزمین کربلا نامیده می‌شود. (فضائل الصحابه، ص 308)

طبری متوفای 694 قمری در ذخائر العقبی (ص 123) از امیرالمؤمنین(ع) روایت نقل می‌کند که رسول خدا دست حسن و حسین (ع) را گرفت و فرمود: هر کسی که من و این دو پسر و پدر و مادرشان را دوست داشته باشد، در روز قیامت همراه من در درجه من خواهد بود.