به گزارش ایکنا، مسئله مسلمانان روهینگیایی از زمان تأسیس دولت میانمار از مشکلات لاینحل این کشور بوده است. دولت میانمار، این اقلیت تقریباً یک میلیون و نیم نفری را مهاجرین بنگلادشی تلقی کرده و تاکنون از اعطای کارت هویت ملی و شهروندی کامل به آنها اجتناب کرده است.
در نتیجه این اقدام و با محرومیت از امکانات شهروندی، بیشتر روهینگیاییها از دسترسی به مناصب رسمی محروم شده و در شرایط ضعیف و با کمترین امکانات در اردوگاههای پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش زندگی میکنند. این افراد در حالی از طرف کشور میانمار طرد شده و در جوار مرزهای بنگلادش سکونت گزیدهاند که اصلاً بنگلادش آنها را به عنوان شهروند خود قبول ندارد. این مسئله باعث شده تا این اشخاص امکان بهرهمندی از بسیاری از حقوق و آزادیهای مقرر شده در قوانین حقوق بشری را نداشته باشند.
در همین راستا شیخ احمد رضا خطیب، امام جماعت و چهره رسانهای بنگلادشی در حوزه امور اسلامی، در گفتوگو با ایکنا ضمن اشاره به لزوم وحدت مسلمانان و اهمیت اتحاد در حل مسائل پیش روی جهان اسلام به مسئله پناهندگان روهینگیا اشاره و تصریح کرد: هنگامی که نیروهای میانماری مردم روهنیگیا را از سرزمین خود بیرون راندند، خانههای آنها را سوزاندند و آنها را غارت کردند و این مردم ناچار به بنگلادش پناه آوردند، دولت و ملت بنگلادش به خاطر تأثیر گرفتن از فرهنگ اسلامی خود، این پناهندگان را پذیرفتند و دولت ما در حد توان خود امکاناتی برای آنها فراهم کرد، برای آنها خانههایی کوچک ساخت و اماکنی برای کسبوکار این پناهندگان ایجاد کرد.
وی افزود: این اسکان سبب شد تا دیگر کشورهای اسلامی از جمله ایران نیز بتواند، کمکهای را خود برای این پناهندگان ارسال کنند؛ اما امروز آنها میخواهند به کشور خود و به خانههای خود بازگردند که غارت و ویران شده است. ما به جهان میگوییم که این امر مسئلهای انسانی است و جهان و نهادهای بینالمللی باید شرایطی را فراهم کنند که آنها به کشور خود بازگردند.
شیخ خطیب همچنین به روابط دیرینه فرهنگی، دینی و سیاسی میان ایران و بنگلادش اشاره کرد و گفت: ایران و بنگلادش در امور سیاسی شباهتهای زیادی دارند، همانطور که امام خمینی(ره) مردم مسلمان ایران را بیدار ساخت، بنگلادش نیز به رهبری شیخ مجیب الرحمن انقلاب کردند. این امر را میتوان نوعی تقارن تاریخی بین دو کشور دانست.
وی افزود: بنگلادش از قدیم تحت تأثیر فرهنگ زبان و هنرهای ایرانی بوده است، این کشور از قدیم از مراکز تصوف در شبهقاره بوده است و این اندیشهها از ایران به هند آمده بود، علاوه بر تصوف دیگر اندیشههای دینی نیز از ایران به بنگلادش آمده و این کشور را تحت تأثیر قرار داده است. این دو کشور از نظر فرهنگ غذایی و زبان نیز شباهتهای زیادی با همدیگر دارند. زبان فارسی تا حدود 100 سال پیش زبان دفتر و دیوان در بنگلادش بوده و تا امروز نیز هنوز آموزش زبان فارسی در این کشور برقرار است و گروه زبان فارسی در دانشگاه داکا در این زمینه فعالیت میکند.
این عالم و چهره رسانهای بنگلادش در حوزه امور اسلامی، در ادامه وحدت میان مسلمانان را اندیشهای توصیف کرد که از سوی امام خمینی(ره) احیا و به شکلی گسترده مطرح شده است. به گفته وی امروز شاهد هستیم که افکار امام خمینی یعنی اتحاد مسلمانان در کشورهای مختلفی مطرح شده و امروز ما در بسیاری از عرصهها خود را بخشی از امت رسولالله(ص) میدانیم؛ فارغ از اینکه اهل کدام کشور باشیم.
وی گفت: اندیشه اتحاد اسلامی را امام راحل احیا کرد و این اندیشه در مقابله با استعمار جایگاهی برجسته شد ازاینرو این فکر با استقبال گسترده از سوی مردم ایران، جهان اسلام و دیگر مردم مستضعف در جهان مواجه شد. علمای جهان اسلام نیز از این دعوت استقبال کردند و انشاء الله روزی تمام مسلمانان جهان برای مبارزه با استعمار، زیر پرچم واحدی با هم متحد خواهند شد.
شیخ احمدرضا در ادامه اندیشه امام خمینی(ره) را نواندیشی و تجدید در تمام امور توصیف کرد به این معنا که باید با روح زمانه و عصر همراه شد و نمیتوان دین را امری جدا از امور جدید دانست. از اینرو هر کس در هر شغلی که دارد باید جنبههای دینی را در نظر گرفته و مبانی دینی را در فعالیت خود مورد نظر قرار دهد.
وی آشنایی خود با اندیشههای امام راحل را از ابتدای کودکی و دیدن تصویری از امام خمینی در روزنامه «نیوز لتر» معرفی کرد که در آن زمان بخشهایی از اندیشه و سیره امام خمینی را به خوانندگان خود معرفی میکرده و سپس در ادامه بیشتر مطالعه کرده و با سیره و اندیشه امام خمینی(ره) آشنا شده است.
این روحانی بنگلادشی در زمینه فعالیتهای قرآنی و دینی بنگلادش نیز گفت: سالانه محافل تلاوت بسیاری در این کشور برپا میشود و قاریان بسیاری از مصر و ایران به این کشور میآیند و به تلاوت قرآن میپردازند و دوستداران قرآن در این محافل حضور مییابند.
وی در پایان گفت: به نوبه خود باید از فضای برادری ایجاد شده از سوی جمهوری اسلامی ایران تشکر کنم و آرزو دارم تا روزی زیر چتر واحد برادری و مسلمانی گرد هم آییم. شیخ احمدرضا سپس تأکید کرد: بین دو کشور اسلامی ایران و بنگلادش رابطه برادری و دوستی برپا بوده و تا روز قیامت هم برقرار خواهد بود.