واکنش دانشگاه ادیان و مذاهب به آتش زدن کتاب هاریسون
گروه دانشگاه ــ در بیانیه روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب آمده است: جای بسی سپاس و امتنان است که عالمان حوزوی، به‌ویژه مدیر محترم حوزه‌های علمیه، بی‌درنگ و باصراحت، این اقدام نابخردانه را محکوم کردند و نگذاشتند تا با این حرکت زننده، غباری بر دامن پاک اسلام و روحانیت بنشیند.
به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب؛ روابط عمومی این دانشگاه در واکنش به آتش زدن کتاب هاریسون، بیانیه‌ای صادر کرده که به شرح زیر است.
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ»
در زمانی که دشمنان اسلام از قرن‌ها پیش و در این دهه‌ها بیشتر، در پی متهم کردن اسلام به ستیز با علم و تمدن بوده و هستند و در زمانی که به اسلام‌هراسی در دنیایی که اسیر رسانه‌ها و مسحور تصاویر و نمایش‌هاست، دامن می‌زنند، بسی شگفت‌انگیز و بلکه شک‌برانگیز است که یک مدعی علم در کسوت پرافتخار روحانیت، کتاب معتبری را که مرجع علمی صد‌ها هزار دانشجو و استاد پزشکی است، آتش می‌زند، آن‌گاه با وقاحتی از حد گذشته، از این اقدام شنیعش دفاع می‌کند.
جای بسی سپاس و امتنان است که عالمان حوزوی، به‌ویژه مدیر محترم حوزه‌های علمیه، بی‌درنگ و باصراحت، این اقدام نابخردانه را محکوم کردند و نگذاشتند تا با این حرکت زننده، غباری بر دامن پاک اسلام و روحانیت بنشیند و معلوم گردد که آن روحانی‌نما هیچ نسبتی با روحانیت، مرجعیت و پیشینه درخشان علم و تمدن اسلامی ندارد.
این اقدام سفیهانه را همه محکوم می‌کنند، اما شاید مهم‌تر از محکومیت و حتی برخورد قضائی و صنفی با این مدعیِ دروغین طب اسلامی، نشان دادن، سپس خشکاندن ریشه‌های این‌گونه اقدامات است. شاید به حاشیه رفتن عقل و نیز محکمات کتاب و سنت، و مجال یافتن حشوی‌گری و تمسک به احادیث ضعیف و مطرودِ اهل فن و نیز تلاش برای بیرون کشاندن دانش‌های تجربی با همه تفاصیلش (نه در حد برخی معیار‌ها و باید و نبایدها) است.
آری، با رجوع به عقلانیت در فهم و عمل دینی، می‌توان راه را بر این تردستی‌ها و عوام‌فریبی‌ها بست.
انتهای پیام بسم الله الرحمن الرحیم
«وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ»
در زمانی که دشمنان اسلام از قرن‌ها پیش و در این دهه‌ها بیشتر، در پی متهم کردن اسلام به ستیز با علم و تمدن بوده و هستند و در زمانی که به اسلام‌هراسی در دنیایی که اسیر رسانه‌ها و مسحور تصاویر و نمایش‌هاست، دامن می‌زنند، بسی شگفت‌انگیز و بلکه شک‌برانگیز است که یک مدعی علم در کسوت پرافتخار روحانیت، کتاب معتبری را که مرجع علمی صد‌ها هزار دانشجو و استاد پزشکی است، آتش می‌زند، آن‌گاه با وقاحتی از حد گذشته، از این اقدام شنیعش دفاع می‌کند.
جای بسی سپاس و امتنان است که عالمان حوزوی، به‌ویژه مدیر محترم حوزه‌های علمیه، بی‌درنگ و باصراحت، این اقدام نابخردانه را محکوم کردند و نگذاشتند تا با این حرکت زننده، غباری بر دامن پاک اسلام و روحانیت بنشیند و معلوم گردد که آن روحانی‌نما هیچ نسبتی با روحانیت، مرجعیت و پیشینه درخشان علم و تمدن اسلامی ندارد.
این اقدام سفیهانه را همه محکوم می‌کنند، اما شاید مهم‌تر از محکومیت و حتی برخورد قضائی و صنفی با این مدعیِ دروغین طب اسلامی، نشان دادن، سپس خشکاندن ریشه‌های این‌گونه اقدامات است. شاید به حاشیه رفتن عقل و نیز محکمات کتاب و سنت، و مجال یافتن حشوی‌گری و تمسک به احادیث ضعیف و مطرودِ اهل فن و نیز تلاش برای بیرون کشاندن دانش‌های تجربی با همه تفاصیلش (نه در حد برخی معیار‌ها و باید و نبایدها) است.
آری، با رجوع به عقلانیت در فهم و عمل دینی، می‌توان راه را بر این تردستی‌ها و عوام‌فریبی‌ها بست.
مطالب مرتبط
