ضرورت وجود نگاهی نو به مقوله هنر نمایش در شبکه‌های قرآنی
بهروز یاریگل، پیشکسوت و از فعالان قرآنی، بر ضرورت وجود نگاهی نو به مقوله هنر نمایش برای انتقال مفاهیم قرآنی در شبکه‌های تخصصی قرآنی تأکید کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران، نگاه ویژه‌ای به رسانه ملی و موضوع شبکه‌های مختلف آن در کشور شد. ضرورت وجود شبکه‌های تخصصی در حوزه قرآن باعث شد تا در همان اوایل انقلاب اسلامی شبکه رادیویی قرآن در رسانه ملی راه‌اندازی شود. همچنین، پس از چندی و بنا بر اقتضائات، شبکه قرآن و معارف سیما نیز در تلویزیون آغاز به کار کرد. موضوع میزان تأثیرگذاری شبکه‌های تخصصی قرآن کریم در میان مخاطبان آنها و نیز ویژگی‌های اصلی و مهمشان برای تأثیر هرچه بیشتر در بین علاقه‌مندان و جذب هرچه بیشتر مخاطب از مباحث مهمی است که نظرات مختلفی در این باره وجود دارد.
بهروز یاریگل، مدرس، قاری و پیشکسوت قرآنی کشور، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا، در رابطه با کارکردها و ویژگی‌هایی که یک شبکه تخصصی قرآنی باید دارا باشد، اظهار کرد: در مورد اینکه یک شبکه قرآنی که توان این را داشته باشد تا کاملاً اصولی و حرفه‌ای نیاز علاقه‌مندان جامعه را برآورده کند، باید پذیرفت با وجود اینکه سال‌هاست این اتفاق در کشور ما و با راه‌اندازی شبکه رادیویی قرآن و شبکه قرآن و معارف سیما افتاده است، شاید این اقدام فقط تعداد محدودی از دوستداران کلام وحی را اغنا و راضی کرده باشد.
عدم برنامه‌ریزی؛ حلقه مفقوده شبکه‌های تخصصی
وی با بیان اینکه حلقه مفقوده این ماجرا، عدم برنامه‌ریزی و طراحی کارشناسانه محتوای اصلی این فرایند است، تصریح کرد: یکی از دلایلی که در این سال‌ها به نتیجه دلخواه نرسیده‌ایم این است که در تدوین و برنامه‌سازی و محتوای اصلی برنامه‌ها فقط به نظرات و پیشنهادهای افراد محدودی بسنده شده است، یا اینکه بسیاری از اساتید و نیروهای صاحب‌نظر قرآنی در این زمینه‌ها سکوت اختیار کرده و شاید از آنها نظرخواهی نشده است.
این مدرس قرآن ادامه داد: اگر قرار بر این شد که این شبکه‌ها از تمام ظرفیت‌های علمی، تخصصی، هنری، آموزشی و تبلیغی ساحت مقدس قرآن استفاده بهینه کنند و به تبع آن خوراک کافی و متنوع و مفید، برای مستمعان و بینندگان فراهم شود، نیاز به یک عزم ملی، با حضور برخی علما، اساتید حوزه و دانشگاه، قاریان و حافظان برتر کشور داریم که طی همایش‌ها و نشست‌های کارشناسی، ابتدا نیازها و کمبود‌ها به همراه احترام به سلایق مختلف، احصا شده و در ادامه با دقت و کارشناسی دقیق، برنامه‌سازی صورت پذیرد.
یاریگل با اشاره به اینکه جا دارد با تجربیاتی که تا امروز در برنامه‌سازی قرآنی کسب شده، تهیه‌کنندگان و کارشناسان، تقسیم‌بندی کاملاً مجزا و مستقلی در محتوی برنامه‌ها (تخصصی و عمومی) ایجاد کنند، گفت: بدیهی است بسیاری از رشته‌های تخصصی (در حد ممتاز) نمی‌تواند تأثیر آموزشی و عمیقی در میان مخاطب عام داشته باشد، لذا در بخش عمومی باید به آموزش‌های عام علوم قرآنی (قرائت، حفظ موضوعی، مفاهیم، نماز و ...) و در حد استعداد سطح متوسط جامعه پرداخته شود که این بخش نسبت به بخش تخصصی نیاز به مطالعه و کارشناسی بیشتری دارد.
جلوگیری از جابه‌جایی بیش از حد معمول مدیران
وی در ادامه به ارائه انتقادات و راهکارهایی در رابطه با تأثیرگذاری بهتر و بیشتر شبکه‌های تخصصی قرآنی در کشور پرداخت و بیان کرد: عدم تخصص بسیاری از رؤسا و مدیران قرآنی، جابجایی و تغییر مدیران بیش از حد معمول، سلیقه‌ای عمل کردن در برنامه‌سازی و عدم شناخت از مخاطب و نیازسنجی از جمله مشکلاتی است که گاه در شبکه‌های تخصصی قرآنی وجود دارد و مسئولان امر باید به رفع این مشکلات بپردازند تا برنامه‌های این شبکه‌ها تأثیر خود را با کیفیت مطلوبی بر مخاطب داشته باشد و موجب جذب حداکثری مخاطب شوند.
این مدرس قرآن تصریح کرد: انجام نظرسنجی دقیق و واقعی پس از انجام هر برنامه، بهره‌گیری از نظرات و طرح‌های نو و کارشناسی اساتید (نظرات حداکثری) و اهل فن، اهمیت ویژه و داشتن نگاهی نو به مقوله هنر نمایش برای انتقال مفاهیم و موضوعاتی قرآنی، اهمیت ساعات پخش برنامه‌ها، با توجه به سن و سال افراد و محتوای برنامه‌ها و تفکیک کارشناسی و عالمانه در تولید و پخش برنامه‌ها در دو بخش صوتی و تصویری (دیداری و شنیداری) در شبکه‌های رادیویی و یا تلویزیونی از جمله مواردی هستند که می‌توانند در میزان اثرگذاری این شبکه‌ها در میان مخاطبان مؤثر باشند.
یاریگل در پایان سخنان خود با بیان اینکه نباید به صرف پر کردن اوقات، هر سخنرانی، تلاوت، برنامه و نظریه در شبکه‌های تخصصی قرآنی کشور پخش شود، اظهار کرد: انجام چنینی کارهایی نه تنها موجب جذب مخاطب نمی‌شود، بلکه بیشتر باعث کمبود تأثیرگذاری برنامه‌ها و گاه کاهش تعداد مخاطبان در این شبکه‌های تخصصی خواهد شد.
انتهای پیام
