“Gerçekten insan Rabbine karşı nankördür”
Adiyât suresi Mekke döneminde inmiştir. 30. cüzde yer almakta olup 11 ayettir. Mushaftaki sıralamada yüzüncü, iniş sırasına göre on dördüncü suredir.
Adiyât koşarken ses çıkaran hızlı koşan atları ifade eder. İlk ayette Adiyât’a yemin eder. “Yemin olsun nefes nefese koşanlara;” onların toynaklarından ateş fışkırır ve onlar sabah erkenden düşmana saldırır.
Surenin konuları şunlardır: 1-Allah yolunda cihad edenleri yüceltme 2-İslam ordusunun zaferini tasvir etmek, 3-insanların açgözlü ve cimri olması ve 4-Kıyamet gününde ölülerin dirilmesi.
Savaş sırasında düşman üzerine saldıran atlar tasvir edilmekte ve eski savaşların insandan sonra en önemli unsuru olması dolayısıyla atlar üzerine yemin edilmektedir. Aynı zamanda insanın mal sevgisinden dolayı nankörlüğüne ve cimriliğine işaret ederek herkese Kıyamet Günü’nü hatırlatır.
Bu surede insan, Allah’a karşı nankörlük etmekle suçlanmaktadır. Adiyât suresi 6. ayeti: “İnsan, rabbine karşı pek nankördür.” Diğer ayetlerde de insan açgözlü, sabırsız, cahillik gibi sahip olduğu farklı sıfatlar yüzünden serzeniş olunmuştur. Bazı ayetlerde de Allah insanı onurlandırmış ve diğer canlılardan üstün kılmıştır. Çünkü insanda karar vermenin iki tür aracı vardır: akıl ve içgüdü. Allah’a kulluk yolunda ve ilâhi yolda kullanılırsa insanı mükemmelliğe ulaştırır ama şehvet ve heva yolunda kullanılırsa hayatın asıl amacından uzaklaşır.
İnsanoğlunun bu amaçlardan uzaklaşmasının sebebi dünya malına düşkünlüğüdür. “O, aşırı derecede mal sevgisine kapılmıştır.” (Adiyât:8) bu ayette dünya malı “hayırlı” olarak tefsir edilmiş olup insanın dünyadaki parasının ve mal varlığının doğru yoldan elde edilmesi, doğru yolda ve doğru şekilde kullanılması gerektiği anlatılmak istenmiştir.
Allame Tabatabai bu ayetteki “hayır”ın sadece para ve mal varlığı olmadığına insanın zatında bulunan iyilikleri sevmesinden dolayı onlara doğru çekildiğini inanır. Bu da ona Allah’a şükretmeyi unutturur.
En çok konuşulan başlıklar 