Tekâsür suresi: İnsanların hayatın aldatıcı yönleri ile meşgul olmalarının tasviri

TAHRAN (IQNA) – İnsanoğlu başkalarından üstün olduğunu hissetmek için sahip olduklarını çoğaltmaya çalışır ve çabalar. Ancak tüm bu çabalar insanı asıl amaçtan uzaklaştıran değersiz bir yarışın içine sürükler.

Tekâsür suresi Mekke döneminde inmiş olup 8 ayettir. 30. cüzde yer alır. Mushaftaki sıralamada yüz ikinci, Peygamber Efendimiz’ e (s.a.v) inen  on altıncı suredir.

Tekâsür, mal, mülk ve çoluk çocuğun çokluğuyla övünmek demektir. Bu kelime ilk ayette geçmektedir ve bu sure adını buradan almaktadır.

Kur’an-ı Kerim’de “Tekâsür” kelimesi, Tekâsür suresi ve Hadîd suresi 20 ayeti olmak üzere iki kez geçmektedir. Bazı tefsirlerde “tekâsür” kelimesinin bir süreklilik kavramı bir şeyin devamı anlamını taşıdığı söylenir. Bu yüzden Tekâsür Suresi’nde sitem edilen şey, süregelen rekabet ve servet biriktirme ve sosyal statü kazanma mücadelesidir.

Bu surenin muhtevası, değersiz meseleler yüzünden birbiriyle yarışan insanlara sitem ediyor. Sonra kıyamet günü ve cehennem ateşi konusunda onları uyarıyor. Nihayetinde kıyamet günü insanlara verilen nimetlerden sorguya çekilecekleri hatırlatılıyor.

Surede insanları mal, evlat, arkadaş ve ashab toplamakta yarıştıkları için azarlar. Çünkü bunlar insanları Allah’tan ve gerçek mutluluktan uzaklaştıran davranışlardır. Bu surede ayrıca, bu boş uğraşlarının sonuçlarını çok yakında görecekleri ve kendilerine verilen nimetlerden sorguya çekilecekleri de bildirilmektedir. Surede ayrıca, başkalarına üstünlüklerini göstermek için servetlerini ve nüfuslarını sayan ve bu konuda gurur duyan kabilelere de değinilmektedir. Hatta kabiledeki insan sayısını artırmak için mezarlığa giderek her kabilenin ölülerinin mezarlarını saydılar.

Bu sureye göre, bu beyhude rekabet insanlara Allah’ı anmayı, ahiret gününü ve insanın asıl gayesini unutturmaktadır.

Bazı müfessirler bu iki ayeti aynı şeyin tekrarı ve vurgusu olarak görmüşler ve her ikisi de kibirli ve gururlu insanları bekleyen azaptan haber vermektedir.

Diğer bazı müfessirler birinci ayeti kabir azabına ve ölümden sonra insanın karşılaşacağı azaba, ikinci ayeti ise kıyamet azabına işaret olarak görmüşlerdir.

Bu sureden kibir ve gösterişin asıl sebebinin Allah’ın mükafatını ve cezasını bilmeme ve kıyamet gününe iman etmemeden kaynaklandığı sonucunu çıkarabiliriz. Ayrıca, insanlar başarısızlık ve zayıflıkla karşılaştıklarında, böbürlenmeye ve sahte gurura kapılırlar