İnsanın, insandan kaçtığı gün
Abese suresi Kur’an-ı Kerim’in 80. Suresi olup 42 ayettir, 30. Cüzde yer almaktadır. Mekke döneminde inmiştir. Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) nazil olan 24. Suredir.
Sure, adını birinci ayetteki “abese” fiilinden almıştır. “Abese”, “yüzünü ekşitti” demektir.
Surede fakir ve muhtaçlardan çok zenginlere saygı gösterenler ve takva sahiplerinden çok dünyevi insanlara değer verenleri uyarmakta ve kızmaktadır.
Daha sonra insanın yaratılışındaki değersizlik ve hayatın çeşitli meselelerinde tamamen muhtaç ve bağımlı olduğu anlatılır. Allah’ın verdiği bu nimetler karşısında insanın nankör olduğundan bahsedilir.
Surede insanın yaratılışının farklı aşamalarını, Allah’ın nimetlerini, yeryüzündeki hayatı ardından Kıyamet Günü’nü ve o gün gülen ve hüzünlenen yüzler anlatılmaktadır.
Abese suresi kısa olmakla birlikte mead konusuna özel vurgu yapmaktadır. Surenin muhtevası beş kategoride özetlenebilir:
1- İnsanlarla ilişkilerinde zengin-fakir ayrımı yapanları azarlamak.
2- Kur’an’ın değeri ve önemini vurgulamak.
3-İnsanın Allah’ın nimetlerine karşı nankörlüğü.
4- İnsanoğlunun şükretmesi için Allah’ın nimetlerinin beyanı
5- Kıyamet gününde olacak bazı olaylara ve o gün müminlerin ve kâfirlerin akıbetlerine dikkat çekmek.
Abese suresi 34-37. Ayetleri: “ İşte o gün kişi kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçar.”
“O gün onlardan her birinin işi başından aşkındır.”
Tefsirlerde bu ayetlerin kıyametin şiddetine ve o gün insanların kalplerine çöken korkuya işaret ettiği söylenmiştir. İnsanlar o gün en yakınlarını unutmakla kalmayacak, onlardan kaçacaklar.
Allame Tabatabai, insanın Kıyamet Günü’nde akrabalarından ve arkadaşlarından kaçışının sebebinin Kıyamet gününde o günün dert ve meşakkatlerinin şiddetini bilmesi ve kendi kurtuluşundan başka bir şeyi düşünmemesinden kaynaklandığını söyler.
En çok konuşulan başlıklar 